ร่างกายคือโรคา : โคลงสี่สุภาพ

ร่างกายคือโรคา : โคลงสี่สุภาพ

๑.(ร่าง)กายมีหนีไม่พ้น.......................อาพาธ

จากศีรษะนรชาติ............................จรดเท้า

เป็นแหล่งพักพิงพยาธิ.....................(เชื้อ)โรคสรรพ

สมกับศาสดาเร้า.............................ร่าง(กาย)นี้คือโรคาฯ

๒.สิ่งสกปรกเกิดท้น............................ท่วมกาย

กิจวัตรมิคลาดคลาย........................ชะล้าง

ประทิ่นกลิ่นหอมปราย......................ปรุงแต่ง

ปกปิดแหล่งร่วมสร้าง.......................หลากล้นมลทินฯ

๓.สุขินสภาพสอดคล้อง........................(ความ)แข็งแรง(สุขิน=ผู้มีความสุข)

ปัจจัยสี่จัดแจง................................สู่พร้อม

ปลอดภัยสัตว์และแมลง....................ขบกัดฯลฯ

ดัดแปลงสิ่งแวดล้อม........................เพื่อให้สะดวกสบายฯ

๔.มิวายร่างกายต้อง.............................บริหาร

ออกกำลังประจำดาล........................เลิศค้ำ

สนับสนุนการทำงาน.........................ประสิทธิ์

เพื่อชีวิตรื่นล้ำ.................................เผชิญหน้า(ทุก)สถานการณ์ฯ

๕.หมั่นดูแลสุขภาพให้...........................สำคัญ

ปล่อยปละละเลยครัน........................ป่วยไข้

หลีกเลี่ยงสิ่งโทษทัณฑ์.....................หลามหลาก

(ที่)คนโง่อยากกิน-ใช้........................อย่างไร้ปัญญาฯ

๖.แต่ทว่าต่อให้....................................พิทักษา

โรคภัยในโลกา.................................รุมล้อม

อายุแลแก่ชรา..................................ย่อมเจ็บ-

ป่วยตามสังขารค้อม...........................บั้นปลายชีวีฯ

๗.ไม่มีใครหลีกพ้น................................ความตาย

คู่การเกิดของกาย..............................ร่างนี้

สิ่งที่น่าเสียดาย.................................คือเปล่า-
ประโยชน์ปันโลกชี้.............................ว่าไร้สาระฯ

๑๔ กันยายน ๒๕๖๐