แผ้วทางพลางหลุดพ้น : กลอนเจ็ด
๏ โลกีย์ วินิจฉัย
หลายกิเลส.......................ตัณหา สาเหตุ เตชอกุศล
โลกของ ผองสัตว์
กำหนัด-คน...................เออท้น มลทิน เกาะกินใจ
๏ ภพของ ผองผู้
ยังสู่เฟ้น..........................ก่อกรรม ทำเวร เป็นวิสัย
ต้องกลับ มาเกิด
กำเนิดใน........................วัฏจักร ปัจจัย ไร้อัประมาณ
๏ บัณฑิต คิดได้
ถึงภัยเภท.........................สาเหตุ เวียนวน บนสงสาร
เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย
ให้ทรมาน......................มิปอง ต้องการ พานผจญ
๏ ลดละ เกลศ
เฉทตัณหา...........................กำจัด อัตตา อกุศล(เกลศ=กิเลส)
ก่อกรรม ทำดี
นิรมล.................................อดทน อดกลั้น ขันธกาม
๏ โลกีย์ วิสัย
เลิกให้หมด............................คดคุด ทุจริต จิตครั่นคร้าม
วิสุทธิ์ อุตสาห์
พยายาม.............................ขจัดความ พยาบาท ปัดกวาดทรวง
๏ ตัวกู ของกู
หยุดสู่สร้าง............................ลบล้าง เคียดแค้น เลิกแหนหวง
มายา
คติ ค่านิยมลวง................................เปรมปลด->โชติช่วง ชัชวาล
๏ ศรัทธา วสี
ปฏิบัติ...................................ซื่อสัตย์ เที่ยงตรง จำนงศานติ์(วสี=ผู้สำรวมอินทรีย์)
สงบ ระงับ
สรรพอาการ..............................สัญชาต (ตะ)ญาณ บงการกล
๏ กรุยทาง ย่างสู่
สุคติ................................อุปธิ กิเลส เจตหลุดพ้น
สำราญ อุรา
ประสาคน...............................วิมล วิจิตร สัมฤทธิ์เอยฯ
๑๒ กันยายน ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น