ยารักษาโรคใจ : กลอนหก
๏ เกิดขึ้นแล้ว
ย่อมดับไป.................มีแล้วไซร้ หายไปสิ้น
คือหลักธรรม
ค้ำแผ่นดิน...................ครอบชีวิน สิ้นทรัพย์ปวง
๏ สิ่งที่รัก
พิทักษา..........................ทุ่มอุรา มาแหนหวง
ให้คุณค่า
เสมอทรวง........................(ล้วน)มิอาจล่วง(พ้น) อนิจจัง
๏ ความไม่เที่ยง
เคียงพิภพ................มหรรณพ กระทบฝั่ง
หน้าผาหิน
ยังภินท์พัง.......................ด้วยพลัง แรงสัจจา
๏ เสื่อมสลาย
และหายลับ..................พานพบกับ สรรพพันธ์ว่า
ทุกสิ่งสัจ
อนัตตา..............................อย่าถือสา หาตัวตน
๏ ไม่ยึดมั่น
ไม่ถือมั่น.........................เป็นหลักกรรม์ ธรรม์กุศล
ประจำไว้
ในกระมล............................เพื่อประจญ วังวนวัฏฏ์
๏ หยุดตัณหา
อย่าอาลัย.....................พึงใส่ใจ ใฝ่ฝึกหัด
แก้(ไข)อารมณ์
โทมนัส......................ช่วยกำจัด กลัดกลุ้มจินต์
๏ รู้ความจริง
สิ่งซ่อนเร้น.....................ทรงคุณเช่น เป็นศุภสิน
เปิดวิชชา
ประภาชิน...........................คู่ชีวิน มิเปลี่ยนแปลง
๏ คือโอสถ
ลดพิษไข้.........................รักษาใจ ให้เข้มแข็ง
ฟื้นพลัง
สร้างเรี่ยวแรง.........................กลับคืนแกร่ง กำแหงเอยฯ
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น