รู้จักคิด : กาพย์สุรางคนางค์๓๒
๏ สอนลูก สอนหลาน.....................การมี
ชีวิต
ต้องรู้
จักคิด...................................ตั้งจิต พิสมัย
สร้างสรรค์
ปัญญา...........................พัฒนา จิตใจ
มิปล่อย
ปละให้...............................ไร้เพียร เรียนพรู
๏ ธรรมชาติ
ชีวิต.............................ภัยพิษ รอบด้าน
กระทั่ง
อาหาร..................................ยังผ่าน สรรสู่
คนแผก
(รู้จัก)แยกแยะ.......................มิตรและ ศัตรู
คัดกรอง
ตรองดู................................ลู่สัจ ทัศนา
๏ ปกป้อง
ของใช้.............................อย่าให้ แตกหัก
ทรัพย์(ยากร)มี
น้อยนัก.......................รู้จัก (บำรุง)รักษา
ทะนุ
ถนอม.......................................ซ่อมใช้ ไปกว่า
พังสิ้น
ภินท์พา..................................จงอย่า ฟุ่มเฟือย
๏ อุโฆษ
โฆษณา.............................สินค้า ปรากฏ
ระลึก
(ต้อง)ละลด..............................มิจด จ้องเรื่อย
เดี๋ยวเกิด
ตัณหา.................................ฐานะ เปล่าเปลือย
โลภซื้อ
เนือยๆ...................................หนี้เลื้อย รุงรัง
๏ ยังมี
ชีวี........................................ย่อมมี อนาคต
ประสบ
สิ่งสลด...................................จงอย่า หมดหวัง
กระตุ้น
ปัญญา....................................เพิ่มอุรา พลัง
สมาธิ
สติตั้ง.......................................สร้างสรรค์ กรรม์ไกร
๏ สำนึก
นิยาม...................................ความรู้(จักรับผิดชอบ) "หน้าที่"
จงอยู่
อย่างมี......................................ความดี วีรศรัย(วีระ+ศรัย)
สัมมา
อาชีวะ......................................ระเบียบ วินัย
อย่าเอา
แต่ใจ.....................................ให้รู้(จัก) คิดเทอญฯ
๘ มกราคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น