ทรัพย์ที่ไม่ฉาบฉวย : กลอนแปด
๏ มีทรัพย์สิน กิน-ใช้
พอไม่หมด.................ใยปรากฏ จดจ้อง ต้อง(เป็น)เศรษฐี
เพราะสังคม
สมเขลา เมาฤดี.........................เทิดทูนคน ท้นที่ มั่งมีเงิน
๏ เฝ้าหวงแหน แม้นทรัพย์
นับเลอค่า.............ทั้งยศถา บรรดาศักดิ์ บากสรรเสริญ
(ยาม)มีชีวิต
ชิดใกล้ ให้เพลิดเพลิน.................แต่(ยาม)เผชิญ มรณะ เหลืออะไร?
๏ ทรัพย์ยศฐาน์ ประดัง
ทั้งหลายแหล่.............ก็ล้วนแต่ ติดตัว ไปไม่ได้
ตกเป็นของ
คนอื่น เขาชื่นใจ...........................ที่เราได้ ไปหรือ คือบาป-บุญ
๏ ชีวียัง สังค์แส่
แต่กิเลส..............................ปฏิเสธ ความดี ปรีดาหนุน(สังค์=การติดอยู่)
หลักศีลธรรม
ส่ำเห็น เร้นค่าคุณ.......................จิตเจือจุน วุ่นวาย ใคร่โลกีย์
๏ สารพันสิ่ง ยิ่งใหญ่
ในโลกมนุษย์.................ย่อมสิ้นสุด หยุดไร้ ในโลกผี
ปวงอำนาจ
วาสนา บารมี................................ปราศจากมี ในภพ จบวิญญาณ
๏ ความผุดผ่อง ของใจ
พาไปเกิด...................ภพประเสริฐ เพริศศรี พีสุขศานติ์
คุณความดี
ที่ทำ กรรมบันดาล.........................สู่สราญ สฤษฏ์ วิจิตรเป็น
๏ เคยเมตตา ปราณี
ตระหนี่ไม่........................(กรรม)สนองให้ ได้ดี มั่งมีเห็น
ความเสียสละ
(แก่)สาธารณ์ การบำเพ็ญ............(ทำให้)ได้ร่มเย็น เป็นใหญ่ ในสังคม
๏ ทรัพย์ยศศักดิ์ สรรเสริญฯลฯ
แสนฉาบฉวย......ทานศีลธรรม อำนวย ช่วยสู่สม
บุญกุศล ผลมี
อภิรมย์.....................................ค่านิยม ควรสร้าง สล้างเอยฯ
๑๕ มกราคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น