เสพศิลป์ : กลอนจรรโลงใจ
๏ เสพศิลป์.............................ประทิน
จินดา อัชฌาศัย
สะคราญ
ซ่านซาบ อาบทรวงใน......ผ่องสุทธ์ ผุดใส ไร้มลทิน
๏ ละเมียด ละไม ในอารมณ์..........ชื่นชม
รสชาติ ระบัดศิลป์
ดุจทิพ สุธา
นภาริน......................โศภิน วิญญาณ ศานติ์ฤดี
๏ เอิบอิ่ม ปิ่มเปรม เกษมปรก........อุ่นอก
อะไร ได้เช่นนี้ ?
สรรพสิ่ง
จริงไซร้ ในโลกีย์.............หามี รสเทียบ เลิศเปรียบปาน
๏ ทุ่มเท ทุกสิ่ง
ทิ้งทุกอย่าง..........เพื่อสร้าง สุญญตา พิษฐาน
บ่มเพาะ ศิลปะ
จินตนาการ.............เพริศใส ไพศาล พิมานแมน
๏ พ้นกรอบ จารีต ขีดจำกัด...........นามธรรม
สัมผัส พิพัฒน์แสน
อิสระ โบยบิน
ไร้ดินแดน................ทลาย แบบแผน แก่นอัตตา
๏ ไม่มี ความเมา เขลาใหลหลง......ปฏิภาณ ยรรยง
ทรงผลา
บังเกิด
อุกฤษฏ์ แห่งฤทธา.............สร้างสรรค์ ศิลปะ ศุภาลัย
๏ ประดับ ประดา โลกมนุษย์..........ประดุจ
บุษบา อดิศัย
ประสงค์
สันติ นิรามัย....................ประสิทธิ์ จิตใจ ให้โสภี(นิรามัย=สุขสบาย)
๏ รุ่มรื่น ชื่นชู
เพื่อผู้เสพ................แด่เทพ (พะ)ยดา บูชาศรี
ศิลปะ ไสว
ไร้ราคี.........................โลกา สวัสดี นิรันดร์เทอญ ฯ
๑๘ ธันวาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น