เมื่อใด…: กลอนคติเตือนใจ(กลอนเจ็ด)
๏ เมื่อฟ้า ไร้เมฆ
มาเสกสรร...............ไพรวัน กลั้นกลุ้ม รุ่มร้อนหลาย
เมื่อฝน หนเหย
ไม่เชยชาย....................ทุรน ทุราย ย่อมชายเชย
๏ เมื่อใจ ไม่มี
ศีลธรรม.......................น้อมนำ กำกับ บังคับเฉย
ทำตาม ใจชอบ
น้อมนอบเคย..................ละเลย ระบอบ กรอบจริยา
๏ เมื่อนั้น วันเดือน
ไม่เคลื่อนจาก..........ลำบาก ลำบน ล้นปัญหา
อุปสรรค หนักเบา
ล้วนเข้ามา...................ซัดพา ทลาย ไสสุขมี
๏ เมื่อครอบ ครัวใด
ไม่ยึดมั่น................ศีลธรรม์ จรรยา สุธาศรี
ทำตาม แต่ใจ
ใคร่ยินดี............................เปรมปรีดิ์ นิยม อารมณ์ยอม
๏ เมื่อนั้น วันคืน
ย่อมขื่นขม...................ร้อนรม โรมเร่า ดั่งเตาหลอม
ความเสื่อม เชื่อมติด
ชิดกรมกรอม..............รุมห้อม ล้อมห้าว เร่าทวี
๏ เมื่อคน หมู่ใหญ่
ไม่ยึดถือ....................ละซื่อ รื้อสัตย์ รัตบัดสี (รัต=ชอบใจ)
มัวเมา มายา
มากราคี................................ฤดี ทุจริต ผิดศีลธรรม
๏ เมื่อนั้น มารกล้า
มาปรากฏ....................โป้ปด กดขี่ บีฑาถัมภ์(ถัมภ์=ความกระด้าง)
กร้าวร่ำ กล้ำร้าย
ไกรระกำ...........................ระยำ ย่ำยี ชีวีชน
๏ ผ่าวแดน แผ่นดิน
สิ้นสงบ......................ตลบ อบอวล ล้วนทุกข์สถล
ไผท ภัยเถ้า
เผาร้อนรน...............................สับสน อลหม่าน โลกันตร์เอย ฯ
๒๖ เมษายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น