หิ่งห้อย : กาพย์ฉบัง ๑๖

หิ่งห้อย : กาพย์ฉบัง ๑๖

๏      นิศาหลังพายุฝน..............ชื้นเย็นเช่นยล

นิรมลแห่งห้วงสรวงสวรรค์

๏      จิ้งหรีดกรีดร้องป้องกัน..............อาณาจักรฉัน

อย่ามั่นหมายมาท้ามอง

๏      พราวประภากระพริบ ริบรอง.............บริสุทธิ์ผุดผ่อง

เหลืองล่องลอยในไพรพนา

๏      คือแสงแห่งหิ่งห้อยสา-..............มิตสืบชะตา(สามิต=ความเป็นเจ้าของ)

ชีวาธรรมชาติดัชนี

๏      หิ่งห้อยมิไร้ไพรี................ยังคงยินดี

ให้สีให้แสงแต่งไพรสัณฑ์

๏      แรงต่ำทรามค่ากว่าตะวัน.............ด้อยจ้วงดวงจันทร์

คงยังขยันแบ่งสรรค์ศรี

๏      วาววับพลับพลาพนาพี.................มนตราราตรี

เหมือนมีชีวาตม์อัศจรรย์

๏      แม้นเนื่องเบื้องหน้าจาบัลย์ ...............ไม่ช้าอาสัญ

ยังคงสนองส่องแสงใส

๏      ตราบสิ้นวิญญาณวารใด...............สังขารสานไข

มอบให้จุนค้ำบำรุงดิน

๏      ปีกกล้าสัมมาหากิน...............หิ่งห้อยน้อยบิน

ชีวินสิ้นไซร้มิไร้คุณ

๏      คนเราอย่าเขลาเมาสถุล.................ทำตนเป็นคุณ
เกื้อหนุนโลกหล้าสาธารณ์เทอญฯ

๒๓ เมษายน ๒๕๕๕