เราสอง ลำลองรัก : กลอนรัก(กาพย์ยานี๑๑)
๏ เมฆคลุ้ง
รุ่งอรุณ....................ตะวันสุญ ดุลยสาย
รพี
พักคลี่คลาย...........................สรรพสิ่ง แน่นิ่งงัน
๏ สองเรา เอาสองใจ.................ผูกรวมไว้
ไม่แปรผัน
ใจสอง
จองสัมพันธ์......................สรรค์ประสิทธิ์ พิชยา
๏ เราสอง ลำลองรัก..................ร้อยสลัก
พิทักษา
สองจิต
อิสรา..............................ทว่าส้อง คล้องสายใย
๏ ชีวา
มาหยุดนิ่ง......................เหมือนสรรพสิ่ง ไม่ติงไหว
เวลา
มา-ผ่านไป..........................ใจกลับหยุด ดุษฎี
๏ สุขใจ
ได้ร่วมอยู่.....................ชื่นชมชู ศุภาศรี
สุขกาย
ได้เปรมปรีดิ์......................ใช้ชีวิต ใกล้ชิดกัน
๏ ซาบซึ้ง
ซึ่งสัจจา....................ทุกชีวา ต้องอาสัญ
ตราตรึง
ซึ่งสัมพันธ์.......................ทุกวารวัน ผันผ่านไป
๏ นาที
ล้วนมีค่า........................ด้วยสุทธา อัชฌาศัย
รักเจียร
มิเปลี่ยนใจ.......................ด้วยกุศล กมลมาน
๏ ศรัทธา
สามิภักดิ์..................ต่อความรัก ประจักษ์ศานติ์
ศรัทธา
ต่อสาบาน........................จะรักมั่น นิรันดร ฯ
๑ เมษายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น