กาพย์ยานี ๑๑ : คิดถึง...จึงมาหา
คิดถึง จึงมาหา ให้เห็นหน้า หฤทัย
ห่างกัน นานไปไหม? อยากอยู่ใกล้ ทุกเวลา
ไม่เคย หยุดคิดถึง ใจคะนึง รำพึงหา
เห็นแต่ แค่ขวัญตา ทั้งใบหน้า สรรพางค์กาย
ยามนอน กอดหมอนข้าง นึกว่านาง ร่างโฉมฉาย
หลงจูบ ลูบหมอน...อาย เป็นอะไร ไปหรือเรา?
ยามหลับ กลับมาฝัน ถึงสุนันท์ ฉันท์เฉลา
สวยจริง งามพริ้งเพรา ราวนางฟ้า สุราลัย
ยามตื่น ยังมึนงง ใจพี่คง จำหลงใหล
เหมือนน้อง คล้องเคียงใกล้ อบอุ่นไอ ไล้ละมุน
ไม่อยาก จะจากฝัน ตักจอมขวัญ พี่หมั่นหนุน
ชื่นเอย เชยเช่นบุญ รักอบอุ่น จำรูญใจ
กำสรด กำหนดตื่น โอ้...ขวัญยืน พี่ขื่นไข
ต้องมา แม้ฝ่าไฟ อยากชิดใกล้ ให้เห็นกัน
คิดถึง จึงมาบอก มิได้หลอก แม่ดอกขวัญ
หอบรัก ฝากแจ่มจันทร์ หมดดวงมาน ชีวันเอย ฯ
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น