กลอนแปด : ธรรมะ ... พระป่า
รู้สึกตัว ทั่วกาย อายความชื้น ยามดึกดื่น กลางป่า ต้นหน้าฝน
สั่นสะท้าน ครั่นหนาว เข้ากมล สู้เตือนตน ทนข่ม ล้มตัวนอน
สังกะสี มีรู น้ำพรูหยด เอียงข้างขด หดตัว หัวซุกหมอน
ตามประสา พระยาก ลำบากรอน พเนจร หมอนหมิ่น เอกวิญญู
เสียงน้ำค้าง หลั่งบด รดใบไม้ หริ่งเรไร ไพเราะ เสนาะหู
นกฮูกร้อง ทำนองนวล ชวนเอ็นดู ยามเช้าตรู่ อยู่ใกล้ ใจเฝ้ารอ
ธรรมชาติ พงพี บริสุทธิ์ ถูกมนุษย์ ทำลาย หายร่อยหรอ
เพราะตัณหา มากมาย ไม่เคยพอ ป่าอย่าท้อ ต่อสู้ คู่โลกา
สาธุชน คนดี มีศีลสัตย์ ใจสะอาด ขัดเกลา เผาตัณหา
ศรัทธาธรรม นำใจ ใช้ชีวา ชูปัญญา ประเสริฐ เลิศดำรง
จงอย่าท้อ ต่อสู้ ทุคตี จงรักดี เข้มแข็ง ต้านแรงหลง
กระแสทราม ต่ำชั่ว ยั่วคดคง อย่างุนงง จงอดกลั้น มั่นจิตใจ
ศีลธรรม นำพา ประสบชัย ไม่คบ-ใคร่ ไพร่พาล สำราญเอย ฯ
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น