ภาพจาก Google
ประเพณีย่ำยีธรรมวินัย : กาพย์ยานี๑๑
๏ รุ่งเช้า เราได้ยิน...............................เจ้าภาพกฐิน บ่นเบื่อว่า
กุศล (ละ)เจตนา................................แต่ปัญหา มีมากมาย
๏ ซื้อของ เข้ากองกฐิน........................ไม่จบ(ไม่)สิ้น จุกจิกหลาย
เหนื่อยยาก ลำบากกาย......................เดิน(ตากแดด)ขวนขวาย (กว่าจะ)ได้เงินมา
๏ ทอดกฐิน พิธีการ..............................(ไร้สาระ)น่ารำคาญ เป็นนักหนา
เข็ดหลาบ สาประอา...........................จะไม่มา (เป็นเจ้าภาพ)ทอดอีกที
๏ (คน)ส่วนใหญ่ (คง)ไม่รู้ว่า..................พิธีศาสนา(ศาสนพิธี) เวลานี้
หาใช่ พุทธพิธี...................................(แต่)เป็นคติ กิเลสชน(คติ=แบบอย่าง ,วิธี ,แนวทาง)
๏ (คนมากมาย)อาศัย พุทธศาสนา.........สนองอัตตา ตัณหาหน
ประโยชน์หา มาให้ตน........................บ่สนใจ วินัยธรรม
๏ มรรคผล และนิพพาน........................(เอาไว้)พูดเพื่อการ ดาล(คนมา)อุปถัมภ์
ประดิษฐ์ วิจิตรคำ(โกหก)....................ทำให้คน ล้นศรัทธา(หลงงมงาย)
๏ (บ้าง)ยกวัด ให้ญาติมิตร....................เข้าสิงสถิต ประโยชน์หา
บ้างเมา มั่วเหล้ายา.............................เสพราคะ ทะลักโลกีย์
๏ เข้าวัด(มากมายที่) อึดอัดจิต...............(เห็น)คนทุจริต ผิด(พุทธ)วิถี
กระทำ การย่ำยี..................................พุทธศาสนา เหลือคณาเอยฯ
๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๕
[๙๖] ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาค ทรงทำธรรมีกถา ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ในเพราะ เหตุแรกเกิดนั้น แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุทั้งหลาย ผู้จำพรรษาแล้วได้กรานกฐิน พวกเธอผู้ได้กรานกฐินแล้ว จักได้อานิสงส์ ๕ ประการ คือ ๑. เที่ยวไปไหนไม่ต้องบอกลา ๒. ไม่ต้องถือไตรจีวรไปครบสำรับ ๓. ฉันคณะโภชน์ได้ ๔. ทรงอติเรกจีวรไว้ได้ตามปรารถนา ๕. จีวรอันเกิดขึ้น ณ ที่นั้นจักได้แก่พวกเธอ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ ๕ ประการนี้ จักได้แก่เธอทั้งหลายผู้ได้กรานกฐินแล้ว.วิธีกรานกฐิน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แล สงฆ์พึงกรานกฐินอย่างนี้ คือภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงประกาศ ให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา ว่าดังนี้:-กรรมวาจาให้ผ้ากฐิน ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ผ้ากฐินผืนนี้เกิดแล้วแก่สงฆ์ ถ้าความพร้อมพรั่ง ของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึงให้ผ้ากฐินผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้ เพื่อกรานกฐิน นี้เป็นญัตติ ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ผ้ากฐินผืนนี้เกิดแล้วแก่สงฆ์ สงฆ์ให้ผ้ากฐิน ผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้เพื่อกรานกฐิน การให้ผ้ากฐินผืนนี้แก่ภิกษุชื่อนี้ เพื่อกรานกฐิน ชอบ แก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง ไม่ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงพูด ผ้ากฐินผืนนี้ สงฆ์ให้แล้วแก่ภิกษุมีชื่อนี้ เพื่อกรานกฐิน ชอบแก่สงฆ์ เหตุนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ ด้วยอย่างนี้.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น