หลักธรรมกำนัลสันติสุข : กลอนจรรโลงใจ
๏ อากาศ แปรปรวน รวนเรสรรพ........................(แต่)บุปผา (ยัง)บานประดับ (ต้อน)รับหน้าหนาว
บ่สน ฝน-แดด แผด(ร้อน)อบอ้าว....................ดูราว หนาว(ยัง)ไม่พร้อม มิยอมเยือน
๏ ความมี ศีลธรรม คือกรรมสัตย์........................สัจจา ปฏิบ้ติ มิคลาดเคลื่อน
(ถึง)เป้าหมาย ปลายทาง ปองลางเลือน..........(ยังคง)แน่วแน่ มิแชเชือน เตือนอุรา
๏ แม้โลก รอบกาย ไร้ศีลสัตย์...........................อัตคัด คุณธรรม ความรักษา
ปราศมิตร ปองสมัคร ร่วมมรรคา......................ก็ไม่ ไร้ศรัทธา ละล้าละลัง
๏ ศีลธรรม จำนง มั่นคงจิต................................คือวิถี ชีวิต บ่ผิดพลั้ง
ความดี มีเพียงพาล (ต่อ)ต้าน-ชิงชัง................(ส่วน)สาธุชน ล้นหลั่ง ตั้งจรดจอง
๏ ต่อเมื่อ เชื่อมั่น ในกรรม์กฎ............................(ประสบ)ชั่ว-ดี มิสลด หมดคับข้อง
มโนธรรม สำนึก หมั่นตรึกตรอง.......................ขจัด ความขัดข้อง ครรลองเธียร
๏ ปลอดโปร่ง โล่งฤทัย ในสุจริต.......................ศีลธรรม=อำมฤต สถิตเสถียร(อำมฤต=น้ำทิพย์)
หล่อหลอม หฤทัย ให้นวลเนียน......................พากเพียร ประพฤติ ยึดคลองธรรม์
๏ คติธรรม นำทาง สว่างถ่อง.............................แม้ต้อง ประสบ พบโศกศัลย์
ชำระ อนุสัย* ให้จาบัลย์..................................มุ่งหน้า ฝ่าฟัน(อุปสรรค) มิผันแปร
๏ หลักธรรม กำนัล สันติสุข...............................ทุกๆ นาที ไม่มีแพ้
สรรพรส โลกีย์ ที่หลากแล...............................เสมือนแค่ เศษเสี้ยว เมินเหลียวมองฯ
๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๕
*อนุสัย=กิเลสที่แฝงตัวสงบนิ่งอยู่ในสันดาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น