เหลือบศาสนา : กลอนคติเตือนใจ

ภาพจาก Google

เหลือบศาสนา : กลอนคติเตือนใจ

๏    (เพิ่ง)เข้าไปดู กุฏิ พระผู้ใหญ่............................ช่างไฉไล หรูหรา ต้องตาฉัน

(เอา)เงินวัดวา มาสร้าง แทบทั้งนั้น....................ของใช้จัด คัดสรรค์ สิ่งอันดี(มีค่าราคาแพง)

๏    ทั้งห้องนอน ห้องครัว ห้องรับแขกฯลฯ...............มิต่างแตก ผิดแผกเหล่า ชาวบ้านชี้

โต๊ะกินข้าว ตู้เย็นฯลฯ* เห็นครบมี......................ทั้งนารี รับใช้ ให้บริการ(ยังมีหญิงรับใช้ด้วย)

 

๏    บ่ริษยา พระที่ มีความสุข(สบาย).......................แค่คิดฉุก(ฉุกคิด) ถูกต้อง คลองธรรมขาน?

นี่นะหรือ คือบวชเอื้อ เพื่อนิพพาน?...................อยู่(อย่าง)สำราญ เลิศล้ำ กามคุณ

๏    ชาวบ้านยัง (ต้อง)หาเช้า ข้าวกินค่ำ...................ตากแดด(หน้า)ดำ ทำงาน ดาลหัวหมุน

เงินที่หา มาได้(ยากลำบาก) ใคร่เจือจุน.............เนื้อนาบุญ พุทธศาสน์ ด้วยศรัทธา

๏    สอนชาวบ้าน ให้หมั่นละ ตัณหา-เกลศ...............พระผู้เทศน์(กลับ) ล้นกิเลส และตัณหา(เกลส=กิเลส)

ดวงฤดี มิตรงไป ไม่ตรงมา...............................ทำ(ตัว)เป็นเหลือบ ศาสนา แฝงหากิน

๏    ควรหรือปลง ส่งเสริมพระ พวกกาฝาก?..............กิเลส(ตัณหา)มาก กว่าเรา เมาถวิล

หลอกลวงโลก บกพร่อง ส้อง(เสพ)ราคิน...........แทนที่จะ (ทำมา)หากิน เช่นวิญญู

 

๏    นี่มิใช่ (พุทธ)ศาสนา เนื้อนาบุญ........................(หาก)แต่คือพาล มานสถุล หมกมุ่นสู่

โลก(แห่ง)โลกีย์ วิสัย อาลัย "กู"........................และ"ของกู" อยู่เสมอ ; อย่าเผลอใจ

๏    บริจาค ทำบุญ หนุนลวงหลอก..........................บำรุงพุทธ (ธะ)ศาสนาดอก (ขอ)บอกมิใช่

(พระที่)ประพฤติ ป ฏิบัตินำ นอกธรรมวินัย..........ย่อมเป็นภัย ทำลายพุทธ (ธะ)ศาสนาเอยฯ

๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๕

*สิ่งอำนวยความสะดวกสบายมีครบครัน เหมือนคฤหาสน์เศรษฐี

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖ อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต

อภิณหปัจจเวกขณธรรมสูตร
             [๔๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้ อันบรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ 

๑๐ ประการเป็นไฉน คือ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราเป็นผู้มีเพศต่างจากคฤหัสถ์ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า การเลี้ยงชีพของเราเนื่องด้วยผู้อื่น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า อากัปกิริยาอย่างอื่นอันเราควรทำมีอยู่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราย่อมติเตียนตนเองได้โดยศีลหรือไม่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลายผู้เป็นวิญญูชนพิจารณาแล้ว 

ติเตียนเราได้โดยศีลหรือไม่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทของกรรม

มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราจักทำกรรมใด

ดีหรือชั่วก็ตาม เราจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราย่อมยินดีในเรือนว่างเปล่าหรือไม่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆว่า ญาณทัสนะวิเศษอันสามารถกำจัดกิเลส เป็นอริยะ 

คือ อุตริมนุสธรรมอันเราได้บรรลุแล้วมีอยู่หรือหนอ ที่เป็นเหตุให้เราผู้อันเพื่อนพรหมจรรย์ถามแล้ว

จักไม่เป็นผู้เก้อเขินในกาลภายหลัง ๑ 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้แล อันบรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ฯ