ไม่เอาจริงเอาจัง
: กลอนปัญหาสังคม
๏ เราอยู่
กันใน ประเทศที่............................ไม่มี ระเบียบ เปรียบสม
จนเกิด
ปัญหา โสมม(มากมาย).......................สั่งสม มาอย่าง ยาวนาน
๏ เช่นแค่
ปัญหา หมาจรจัด..........................สร้างภัย พิบัติ มหาศาล
(แหล่ง)เพาะ(โรค)พิษ
สุนัขบ้า สู่สาธารณ์.........ปราศการ แก้ไข ไร้ท่วงที
๏ ปล่อยให้
เรื้อรัง บังเกิด.............................เลยเถิด ลุกลาม ทรามวิถี
เห็นอยู่
รู้กัน ปัญหามี.....................................แต่ไร้ ใครที่
เอาจริงเอาจัง(โดยเฉพาะราชการ)
๏ (พอ)เกิดเหตุ
เวทนา แห่มาปลอบ...............(ถ่ายรูป)ทำมอบ ของขวัญ แล้วหันหลัง
ผักชี
โรยหน้า น่าชิงชัง..................................หมดหวัง ทางแก้ อย่างแท้จริง
๏ คนตาย
รายแล้ว รายเล่า...........................(คนอีก)หลายเท่า พิการ ชีวันทิ้ง
ความเห็น
ท่วมท้น ท้วงติง..............................ไร้สิ่ง ตอบสนอง ตามต้องการ
๏ ปัญหา
ง่ายๆ กลายเป็น(แก้)ยาก.................ล้นหลาก (ปัญหา)อื่นๆ มหาศาล
จึงไม่
มีวัน บันดาล........................................พบพาน การแก้
แม้(รอจน)วันตาย
๏ (ทำอะไร)ขาดความ
เอาจริง เอาจัง..............เป็นดั่ง สันดาน อันเลวร้าย
เราจึง
อยู่กัน อย่างอันตราย.............................ไม่รู้ จะวาย วันใดมี
๏ พูดใย
ไปถึง พัฒนา(ประเทศ).....................ยิ่งกว่า ยังย่ำ อยู่กับที่
หลายด้าน
ปัญหา เหิมทวี................................นับปี มีแต่ แย่กว่าเดิมฯ
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น