อนุโมทนา-สาธุ : กลอนคติสอนใจ
๏ ทำดี(เช่นให้ทาน)
มีคน อนุโมทนา...................(แต่พอ)ชวนมา ร่วมทำ หมดคำขาน(เงียบสนิท)
คิดแล้ว
ก็ตลก ซึ้งอกพาล...................................สันดาน ตระหนี่ สิธำรง
๏ คนไทย
ไม่น้อย คอยคิดว่า.............................การพูด "(ขอ)อนุโมทนา" พาสมประสงค์
ได้รับ(แบ่ง) ส่วนบุญ หนุนจำนง...........................โดยมิ ต้องลง มือทำบุญ(เอง)
๏ (คำถาม)คนไหน
ใครสอน มาก่อนเก่า?.............โง่เขลา จึงคิด จิตสถุล
ขาดความ
เสียสละ เกื้อการุญ..............................เคยคุ้น แค่ความ เห็นแก่ตัว
๏ อนุโม
ทนา=ปรีดาด้วย..................................อาจช่วย ให้คน พ้นคิดชั่ว
ริษยา
ตาร้อน ถอนเมามัว....................................นึกกลัว ใครได้ ดีกว่าตน
๏ (สอดคล้อง)ตามหลัก
"มุทิตา" ปฏิบัติ.............ฝึกหัด ขัดเกลา เบาอกุศล
เหมือน(พูด)ว่า
"สาธุ"
เมื่อผู้คน...........................ทำดี นิรมล เลิศล้นใจ
๏ พบเห็น
เป็นเสมอ คนเพ้อผิด..........................วิปริต พระมรณา "สาธุ"ให้
(สาธุแปลว่า)"ดีแล้ว" ที่พระ
ตายซะไง?................(เป็น)ชาวพุทธ แบบไหน? ไม่รู้ความ
๏ เพราะคน
ส่วนมาก ไม่อยากคิด.......................ชีวิต ดำเนินไป ไร้คำถาม
เขาทำ
อะไร ใคร่ทำตาม.....................................ดี-ทราม-ต่ำ-สูงฯลฯ
มิมุ่งรู้
๏ เป็น(พุทธ)แบบ
ไทยๆ ไปเรื่อยๆ.....................เรื่อยเปื่อย รอวาสนา วิ่งมาสู่
เมามัว
"ตัวกู กับ ของกู"...................................งูๆ
ปลาๆ ประพฤติเอยฯ
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น