รู้ใจตัวเอง : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
ฝนตกตรงที่ไกลๆ......................ก็ยังช่วยให้
บ้านใกล้ได้เย็นเร้นร้อน
๏
ก่อนที่จะก้าวเข้านอน..................ร้อยลับกาพย์กลอน
สุนทรฤทัยในคิมหันต์(คิมหันต์=ฤดูร้อน)
๏
ราตรีมีดาวพราวพิวรรณ.................เลื่อมรัศมีสีสัน
มอบความบันเทิงเริงสุโข
๏
ไม่ต้องมีห้อง(นอน)ใหญ่โต.................เตียงก็ไม่โก้
เมื่อมโนสงบสยบตัณหา
๏
เอนองค์ลงกับหลับตา...................สุดสิ้นจินดา
เลิกคิดพิจารณาปราศรัย
๏
ปล่อยภวังค์พรั่งพรูกรูไกล...................สู่แสนแดนไป
ภายในจิตใต้สำนึก
๏
ร่างกายคลายความรู้สึก..................บกพร่องตรองตรึก
จมลึกสู่ห้วงแห่งฝัน
๏
ประเชิญวิถีชีวัน...................สุดแสนอัศจรรย์
ร้อยพันเรื่องสลับซับซ้อน
๏
จิตด่ำสำแดงแจงจร..................มโนธรรมกำธร
สะท้อนพื้นฐานมานสักขี
๏
จะรู้กระมลของตนดี(ขึ้น).................เลิศระยับ-อัปรีย์
หรือมีเรื่องรั้งค้างคา(ใจ)
๏
สิ่งซึ่งมุ่งมาดปรารถนา...................มโนทัศน์อัชฌา
แผ่หราปรากฏหมดสิ้นเอยฯ
๗ สิงหาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น