คนบ้า : กาพย์ยานี๑๑
๏ สมบัติ
ของคนบ้า.......................หอบเศษหญ้า ทำหน้าหยัน
เย้ยเขา
มิเท่าทัน.........................ฐานะฉัน นั้นมั่งมี
๏ มองหญ้า แม้นหน้าใหญ่..............ภาคภูมิใจ
ในวิถี
เดินไป
ดั่งได้ดี............................มีหญ้าแบก ยิ้มแยกฟัน
๏ เนื้อตัว
แสนสกปรก....................ผมเผ้ารก ไร้โศกศัลย์
เท้าเปล่า
ก้าวกระชั้้น....................เหมือนคืนวัน มากงานทำ
๏ กินของ จากกองขยะ..................รสโอชะ
คันธะล้ำ
ทิ้งขว้าง
สร้างวีรกรรม...................ความสกปรก รกสายตา
๏ ทำที
มีเรื่องคิด..........................ยากชนิด ยอดปัญหา
(ต้อง)พินิจ
พิจารณา....................จนโลกา ฟ้าทลาย
๏ สุขใจ
ใช้ชีวิน............................มิสุดสิ้น บันเทิงหลาย
(วัน)วาน-(วัน)พรุ่ง
มิยุ่งกาย...........ไร้ความคิด ใจติดตัน
๏ เหมือนดู
ว่ารู้ดี...........................ชีวิตนี้ มีสุขสันติ์
ที่แท้
แค่เฟือนฟั่น........................ชั่วชีวัน นิรันดร
๏ คนบ้า
คุณค่าไร้..........................ตายจากไป ใครเดือดร้อน?
เมื่อ(เป็น)บ้า
(จึง)มิอาวรณ์.............กินนอนกับ อาภัพเอยฯ
๑๐ สิงหาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น