คนกับฝน : กลอนคติชีวิต
๏ ฝนพรั่ง
ทั้งคืน ชื้นทั้งวัน........................สุริยัน บรรจบ หลบลี้
นภดล
ท้นทะเล เมฆี.............................ไม่มี ช่องว่าง กระจ่างจร
๏ ลมพัด
ปัดไส ไล่ความอุ่น......................อาดุร โหยหา อาหารร้อน
ความทุกข์
ขลุกคู่ เคียงอุทร....................ตามหลอน ทุกวัน บันดาลดล
๏ แม้นมิใช่
พายุ อุกฤษฏ์.........................ยังแรงฤทธิ์ พิษพรำ น้ำฝน
อุทกภัย
หลายชาติ ฉกาจจน...................สัตว์-คน สูญหาย ล้มวายวาง
๏ เขื่อนเร่ง
ระบาย ถ่ายเทน้ำ....................พลันเพิ่ม เติมซ้ำ ทำลายล้าง
ท้องไร่
ท้องนา ประดาพราง....................มิต่าง ดั่งแล กระแสชล
๏ เพิ่งไป
แก้บน สายฝนขอ......................ต้องรีบถ่อ ขอให้ ไร้น้ำฝน
เทวดา
น่าจะ ระอาคน............................เวียนวน อยากได้ ดังใจมี
๏ พ่อค้า
แม่ค้า อาหาร(บ่น)เบื่อ.................ฝนเรื้อ รุกไล่ ลูกค้าหนี
ชวนงง
สงสัย ในฤดี...............................(ไม่ซื้ออาหาร)จะมี อะไร ให้อิ่มกัน?
๏ ถึงมี
น้ำมาก หาก(แต่)ปลาน้อย...............สายชล ทยอย ถึงอาสัญ
สัตว์น้ำ
อาดูร สิ้นสูญพันธุ์........................จับมัน จนหมด อดอยากพลอย
๏ สัมพันธ์
ใกล้ชิด ชีวิตคน........................กับฝน วนเวียน ไม่เปลี่ยนถอย
(เมื่อ)ป่าถูก
ตัดเถือ จนเหลือน้อย..............ท่วม-แล้ง แฝงคอย เกิดบ่อยเอยฯ
๒ สิงหาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น