ร้อยเรียงเคียงฝน : กาพย์ยานี๑๑
๏ สายฝน
เหมือนมนตร์เรียก......................กบเขียดฯลฯเพรียก พนมไพร
เสียงร้อง
ดังก้องไกล..............................ไม่ยอมแพ้ แม้เปียกหนาว
๏ พายุ
เป็นผู้นำ......................................เมฆาดำ คล้ำพรางดาว
กั้นกีด
พิจิตรหาว....................................เปล่าปรากฏ การณ์สดสี
๏ แม้ฝน
จะล้นกล้า..................................(แต่)ไม่ลดค่า ของราษตรี(ราษตรี=ราตรี)
สัมผัส
ซึ่งทัศนีย์.....................................บริสุทธิ์ ไร้สาบสูญ
๏ ม่านฝน
ยลระเบียบ................................ความเย็นเยียบ เอื้ออากูล(อากูล=คั่งค้าง)
บันดล
กระมลพูน....................................พิบูลสบ สงบศานติ์
๏ ฝนกลบ
สิ่งรบกวน.................................ที่แปรปรวน ชวนรำคาญ
ปลอดเข็ญ
เป็นสำราญ.............................บรรณาการ สะคราญผล
๏ สมาธิ
มีง่ายดาย....................................บรรยงหลาย ในบัดดล(บรรยง=ทำให้งาม,ทำให้ดี)
พิจิตร
พิจารณ์จล....................................ประสิทธิ์ผลดี วิเศษสม
๏ สำเนียง
เสียงพิรุณ.................................แสนอบอุ่น หนุนอารมณ์
บรรลุ
ความอุดม.....................................ชื่นชมขับ ขานหลับใหล
๏ เหมือนว่า
มาเห่กล่อม.............................ทะนุถนอม ห้อมหัวใจ
นุ่มละมุน
จรูญใจ.....................................ในอ้อมฝน รินหล่นเอยฯ
๑๖ สิงหาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น