ความไม่มีโรค คือโชคลาภ : กลอนเจ็ด

ความไม่มีโรค คือโชคลาภ : กลอนเจ็ด

๏    พายุ ปิดท้าย ลาปลายฝน.................ส่งผล ต้นหนาว ราวสังสรรค์

ลมฝน ลมหนาว เคล้าคละกัน...............อัศจรรย์ บันเทิง เริงฤทัย

๏    รักษา สุขภาพ ให้แข็งแรง.................อากาศ เปลี่ยนแปลง ประจญได้

กิน-นอน เพียงพอ ออกกำลังไกร..........จะไม่ ไข้เจ็บ เสพสันตี(สันตี=สันติ)

๏    กาย-ใจ เกี่ยวพัน กันใกล้ชิด..............ชีวิต พิสดาร พานวิถี

เมื่อสุข (ขะ)ภาพกาย สบายดี...............ใจพลอย สุขี เปรมปรีดิ์ตาม

๏    ครั้นสุข (จะ)ภาพใจ ไร้เศร้าโศก..........กายก็ ปลอดโรค เฉกโภคหลาม(โภค=สมบัติ)

เมื่อจิต คิดดี กายีงาม..........................เป็นความ สัมพันธ์ เยี่ยงสัญญา

๏    ความไม่ มีโรค คือโชคลาภ.................สุขภาพ กาย-ใจ ให้รักษา

(เป็น)พื้นฐาน สุขี ของชีวา...................ยิ่งกว่า พัสถาน สมบัติใด

๏    กิน-นอน เพียงพอ ก่อเลิศล้ำ...............ประจำ ทำเจน เป็นนิสัย

มิต้อง กินยา สบายใจ..........................มิไข้ ไร้ปวย รวยภิรมย์

๏    หลายคน ทนทำ ตนลำบาก.................เหนื่อยยาก หาเงิน เกินเหมาะสม

หลายคน รนทำ ตามค่านิยม..................สังคม สมสั่ง สิ่งบังตา(เช่นกินหรู,อยู่เลิศ,เสพสิ่งให้โทษฯลฯ)

๏   ละเลย ดูแล แม้สุขภาพ.....................กว่าจะทราบ ก็เผชิญ (ป่วย)เกินรักษา

ระเหี่ย เสียทรัพย์ นับคณนา...................ชีวา น่าสงสาร กวดขันเทอญฯ

๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๐