คนวิเศษ : กลอนจรรโลงใจ

คนวิเศษ : กลอนจรรโลงใจ

๏    เสียงฝีเท้า เหล่าใบไม้ หรือไรนั่น?....................วิ่งแข่งกัน กับสายลม ระบมหนาว

พฤศจิกาฯ ราตรี มีหมู่ดาว................................ส่องสกาว วาววับ งามจับใจ

๏    ความมืดมิด ขีดเขียน เกษียนสงบ.....................สุขประสบ ลบรอย พร้องด่างไร้(เกษียน=เขียน)

กลางคืนต่าง กลางวัน เฉกฉันใด.......................คนแตกต่าง ห่างไกล ได้เช่นกัน

๏    ผู้ซื่อสัตย์ มนัสวี ฤดีแกร่ง................................ความเข้มแข็ง แต่งเติม เหิมหฤหรรษ์(มนัสวี=ผู้มีใจเด็ดเดี่ยว)

ท่ามกลางหมู่ ทุรชน มลอนันต์..........................ยังมุ่งมั่น หยัดยง ทรงสัจจา

๏    ผู้ไม่เบียด เบียนใคร ใจเก่งกาจ.........................ทระนง องอาจ ปรารถนา

คนยิ่งใหญ่ ใจกว้าง มิร้างรา..............................เปี่ยมเมตตา ปราณี มีมโนธรรม

๏    ผู้เสียสละ เพราะกระมล ล้นบริบูรณ์....................อนาดูร ทูนเทิด เลิศอุปถัมภ์(อนาดูร=ไม่เดือดร้อน)

คนเผื่อแผ่ แลแบ่งปัน ธารณ์ประจำ.....................ย่อมล่วงล้ำ พ้นคับข้อง พร่องอำไพ(ธารณ์=สาธารณ์)

๏    ผู้ไม่เห็น แก่ตน กระมลประเสริฐ........................จิตบรรเจิด เพริศพรต งามสดใส

มิเอาเปรียบ เสแสร้ง กลั่นแกล้งใคร....................เดือดร้อนใจ ลำบาก ทุกข์ยากมาน

๏    ผู้รักษา ความดี มีจรรยา...................................เจตพิสุทธิ์ อุตสาห์ ตั้งพิษฐาน

แม้สังคม สมสั่ง พรั่งคนพาล.............................มิสะท้าน หวั่นไหว ใจอดทน

๏    ผู้หนักแน่น ในแก่นสาร ชาญชีวิต.......................รู้คุณค่า ประสิทธิ์ จิตกุศล

ย่อมพิทักษ์ ศักดิ์ศรี เยี่ยงวีรชน..........................นิรมล ล้นวิเศษ รมเยศเอยฯ(รมเยศ=รมย์)

๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๐