ฤดูหนาวคือเพื่อนเก่า : กลอนต้อนรับฤดูหนาว
๏ ในความ มืดมน
อนธการ...........................ม่านแห่ง ราตรี ศานติสม
ยินเสียง กระซิบแผ่ว
แว่วสายลม..................ระบม โหมพัด หาปัถพี
๏ เรามา จากซีก
โลกเหนือ..........................เมื่อโลก เริ่มเรียง เลี่ยงลี้
หันซีก โลกใต้
ให้สุรีย์...............................เข้าสู่ วิถี แห่งเหมันต์
๏ ลมหนาว หอบเอา
ความแห้ง.....................มาเปลี่ยน มาแปลง แพลงเสกสรรค์
แต่งสี ใบไม้
ไพรวัน..................................เป็นส้ม,เหลือง,ชาดอัน อัศจรรย์ใจ
๏ เมฆา ลาลับ
กับคคนานต์..........................บันดาล ทัศนีย์ ที่สดใส
อวิรุทธ์
ผุดผ่อง อำไพ................................อย่างไร้ ขอบเขต เจตนา(อวิรุทธ์=มีอิสระ)
๏ สัมผัส ความเย็น
เป็นยะเยือก.....................ที่เกลือก ผิวกาย ให้เสน่หา
ความหนาว เคล้าคลอ
ก่อมนตรา..................ละเมียดละไม ในมนา อารมณ์
๏ กลิ่นไอ ในความ
หนาวเย็น........................รู้สึกเช่น รสชาติ สะอาดห่ม
หฤทัย
ให้มา ระดม....................................ทำหน้าที่ ปฏิคม ชมเชย(ปฏิคม=ผู้ต้อนรับ)
๏ ต้อนรับ ขับสู้
ฤดูสันติ์................................หฤหรรษ์ อุรา อย่าอยู่เฉย
ธรรมชาติ นาฏยา
ประสาเปรย......................มาเลย มาร่วม สำราญ
๏ กล่อมใจ ใกล้ชิด มิตรสหาย.........................ที่กราย เยี่ยมเยือน
เพื่อนสมาน
ลมเย้า หนาวเย็น
เป็นสัญญาณ.....................เริ่มการ ต้อนรับ กลับบ้านเอยฯ
๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น