มนุษย์กับธรรมชาติ : กลอนหก
๏ อากาศ เย็นชื่น
รื่นชม....................................ภิรมย์ ปลายฝน ต้นหนาว
น้ำค้าง
พร่างพรู-หมู่ดาว.................................คละเคล้า ราวพง ดงไพร
๏ ธรรมชาติ ดาษดา
เสน่ห์................................ชวนชน สนเท่ห์ เร่ไศล(ไศล=เขาหิน)
นอน-กิน
ดินกลาง วางใจ................................สุขสะกิด ชิดใกล้ บ่ายบงสุ์(บงสุ์=ฝุ่น)
๏ อากาศ สะอาดมี
เสน่ห์..................................กลิ่นสัณฑ์ หันเห เตร่หลง
พฤกษา มาลี
โสภีพงศ์...................................ชวนจิต พิศวง งงงวย
๏ ส่วนผสม
(ระหว่าง)ดิน-ฟ้า-ป่า-น้ำฯลฯ..............เลิศล้ำ งามงด สดสวย
ไม่มี คนทำ
อำนวย........................................เกิดด้วย ธรรมชาติ อัจฉรา
๏ โลกา ทัศนีย์
พิสุทธิ์......................................เมื่อมนุษย์ หยุดสร้าง ปัญหา
ไม่ล่วง ล้ำความ
ธรรมดา.................................มุ่งมาด ปรารถนา เปลี่ยนแปลง
๏ อย่าคิด ว่าคน
ล้น(ความ)ประเสริฐ....................มักละเมิด กฎธรรม(ชาติ) กำแหง
ผลงาน(ของคน) นานา
ส่อแสดง.......................(ว่า)คนทราม จำแลง เห็นแก่ตน
๏ (ความคิดที่)เอาคน เป็นศูนย์(กลาง)
วุ่นวาย..........ทำร้าย โลกา โกลาหล
(แนวคิด)มนุษ
(ษะ)ยธรรม คำรน.......................มืดมน ฉลเฉ เพทุบาย
๏ สิ่งที่ คนสร้าง
บังเกิด.....................................(การ)ละเมิด ธรรมชาติ มาดหมาย
ผลร้อน ย้อนรน
คนมลาย.................................ฉิบหาย ได้รับ สดับเทอญฯ
๒๙ ตุลาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น