ความเท่าเทียมกันทุกชั้นชน : กลอนเจ็ด
๏ อาหาร ลานหลาย ในโลกนี้..........................ต่างมี
รสชาติ ดาษดาเห็น
ลิ้มรส สัมผัส
จนจัดเจน.................................(จด)จำเป็น สัจจะ ประสบการณ์
๏ ธรรมดา มนุษย์
สุดชัง(รส)ขม.......................ชื่นชม รมณีย์ ที่ความหวาน
(การผลิต)ยาจึง ผสม
รสขมดาล......................เข็ดคร้าน คิดใคร่ ไม่อยากกิน
๏ ประสบการณ์ ชีวี
ก็มีรส................................ให้จด ให้จำ ไร้ความสิ้น
ทั้งปุ ถุชน
คนเดินดิน.....................................นริน ทราช มาดแม้นกัน
๏ ทุกผู้ ทุกคน
ผจญทุกข์.................................เสพสุข สบาย หทัยหรรษ์
สุข-ทุกข์ ของคน
ทุกชนชั้น.............................รสชาติ เหมือนกัน พรรณนา
๏ ยาจก ยกตน
พ้นลำเค็ญ................................เฉกเช่น เศรษฐี ลี้ปัญหา
ความเจ็บ ไข้ของ
พระราชา.............................มิได้ ด้อยกว่า สามัญชน
๏ ความเขลา (ของ)เหล่าลูก ท่านหลานเธอ.........ก็เซ่อ
เท่ากับ (ลูก)คนกวาดถนน
ความฉลาด ปราชญา
กรรมาชน........................ย่อมยล เลิศปาน บัณฑิตปวง
๏ ใครทำ ความดี ย่อมได้ดี................................ต่างมี ทางสู่ อุดมสรวง
ทำชั่ว หยาบช้า
ย่อมพาล่วง.............................สู่ห้วง นรก อเวจี(เหมือนกัน)
๏ มิต้อง น้อยใจ ในชีวิต....................................แต่ต้อง รู้คิด อุกฤษฏ์ศรี(อุกฤษฏ์=สูงสุด)
รู้หลัก ผิด-ชอบ
กรอบชั่ว-ดี..............................(แล้ว)จะมี สุขสันติ์ ทุกชั้นชนฯ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น