อยากได้รับการยอมรับ
: กลอนเปล่า
๏ สังคม-โลก
๏ สังคม-โลก
กว้างขวางมากกว่าพื้นที่
ที่ใครบางคนพยายามแทรกตัวเข้าไปหาที่ยืน
ที่ใครบางคนพยายามแทรกตัวเข้าไปหาที่ยืน
๏ ชีวิตคนเรา
หากมัวแต่คิดถึงแต่การยอมรับจากคนอื่น
โดยเฉพาะจากทุกคน
โดยเฉพาะจากทุกคน
คงไม่มีใครสมหวัง และสงบสุขได้
๏ เพราะการยอมรับคนอื่น
เป็นสิ่งที่ให้กันได้ยาก
อาจจะยากกว่าการให้ความช่วยเหลือ
เมื่อยามตกระกำลำบากด้วยซ้ำไป
๏ การไม่ยอมรับคนอื่น
คือพฤติกรรมธรรมดาของคน
ที่มักถือเอาตัวตนเป็นที่ตั้ง
๏ การไม่ยอมรับคนอื่น
จึงเกิดขึ้นเสมอๆ
แม้แต่ภายในครอบครัว วงศาคณาญาติ
ที่ร่วมอยู่อาศัย
ภายใต้ชายคาเดียวกัน
๏ การไม่ยอมรับคนอื่น
คือพฤติกรรมธรรมดาของคน
ที่มักถือเอาตัวตนเป็นที่ตั้ง
๏ การไม่ยอมรับคนอื่น
จึงเกิดขึ้นเสมอๆ
แม้แต่ภายในครอบครัว วงศาคณาญาติ
ที่ร่วมอยู่อาศัย
ภายใต้ชายคาเดียวกัน
๏ ชีวิตคนเราสั้นนัก
จะมัวเสียเวลาทำไม?
กับการเรียกร้องการยอมรับ
ว่า เราไม่แตกต่างจากใครๆ
ว่า เราไม่แตกต่างจากใครๆ
ในสิ่งที่เราก็รู้อยู่แก่ใจ
ว่าคนเราทุกคน
ย่อมต่างก็มีสิ่งที่แตกต่าง
จากคนทั่วไป
ว่าคนเราทุกคน
ย่อมต่างก็มีสิ่งที่แตกต่าง
จากคนทั่วไป
๏ สู้เอาเวลาเหล่านั้น
ไปทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ชีวิตเรา
เอาความอยาก ที่ไม่มีวันเติมเต็มได้
เพราะต้องหลอกตัวเอง
และต้องรอคนอื่นหลอกตัวเขาด้วย
ไปทำสิ่งที่เกิดประโยชน์แก่สังคม-โลก
ซึ่งจะทำให้ตัวเรามีคุณค่า เป็นที่ยอมรับโดยไม่ต้องเรียกร้อง
และเป็นคุณค่า
ที่มีสารประโยชน์อย่างแท้จริง
๏ ไม่มีคนจิตใจเที่ยงธรรมคนใด
จะยกย่อง-ยอมรับ สิ่งที่ผิดครรลองคลองธรรม
ว่าถูกต้องได้หรอก
นอกเสียจากว่า
เขาจะละทิ้งจิตใจ
พ้นไปจากวิถีของความเที่ยงธรรม
พ้นไปจากวิถีของความเที่ยงธรรม
๏ ปัญหาอันเกิดจากตัวเอง
แต่ผู้ที่มีจิตใจไร้ความเที่ยงธรรม
แต่ผู้ที่มีจิตใจไร้ความเที่ยงธรรม
มักมัวเมาเอาแต่โทษโครงสร้างสังคม-กฎหมาย
ซึ่งเป็นสาเหตุ ที่ทำให้ไม่มีวันพบทางออกของปัญหา
จนกว่าจะปรับความคิด-จิตใจของตัวเอง
ให้ "เที่ยงตรง" เสียก่อน
จนกว่าจะปรับความคิด-จิตใจของตัวเอง
ให้ "เที่ยงตรง" เสียก่อน
๏ จิตใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความบริบูรณ์
ย่อมมีความพร้อมที่จะแบ่งปันความสุขแก่ผู้อื่น
ส่วนจิตใจที่บกพร่อง-กันดาร-ขาดแคลน-ว่างไร้
ย่อมมีแต่ความอยากจะได้ อยากจะเอา อย่างไม่สิ้นสุด
แม้พยายามเติมอะไรเข้าไป
มากแค่ไหน
ก็จะไม่มีวันเต็ม
ก็จะไม่มีวันเต็ม
๏ จงเอาเวลาและจินตนาการ
เพื่อแสวงหาการยอมรับ
ไปปรับปรุงตัวเองให้มีความรู้ ความสามารถ รักษาคุณธรรม ความดีฯลฯ
อบรมจิตใจให้ประเสริฐล้ำเลิศมี
ทำชีวีให้ประสบกับความสำเร็จ
พัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่สมบูรณ์
ทั้งร่างกาย ความนึกคิดและจิตใจ
ไปปรับปรุงตัวเองให้มีความรู้ ความสามารถ รักษาคุณธรรม ความดีฯลฯ
อบรมจิตใจให้ประเสริฐล้ำเลิศมี
ทำชีวีให้ประสบกับความสำเร็จ
พัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่สมบูรณ์
ทั้งร่างกาย ความนึกคิดและจิตใจ
๏ ดีกว่าจะมัวเสียเวลา
ตั้งความปรารถนาในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
และไร้สารประโยชน์
๏ ใครที่มีความรู้สึกนึกคิด
ในครรลองของคุณธรรมความดี
จะยินดีให้การยอมรับเราเอง
ส่วนใครที่ไม่ยอมรับ
ส่วนใครที่ไม่ยอมรับ
ก็อย่าไปเก็บมาใส่ใจ
ให้เป็นอกุศลมลทินฯ
๑๑ กรกฎาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น