ความดีไม่มีขาย : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

ความดีไม่มีขาย : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

๏   ......................................ศึกษา ปฏิบัติ

จรรยา ศีลวัตร......................กำจัด ตัณหา

อุปะ กิเลส...........................เทวษ เพทนา

กรรมบาป หยาบช้า................ละลด จรดใจ

๏   .......................................วันแล้ว วันเล่า

เดือนแล้ว ปีเล่า.....................เฝ้าเอา ใจใส่

หย่อนบ้าง ตึงบ้าง..................(แม้)แตกต่าง อย่างไร

(ก็ขอ)ระวัง ระไว....................(อย่างน้อย)มิให้ ย้อนคืน

๏   ........................................สำนึก ฝึกตน

มุ่งสู่ กุศล.............................มักต้อง ทนฝืน

อยู่ใน สังคม..........................ผสม กลมกลืน

ข่มกลั้น มานขืน.....................ใช่ลื่น ชีวา

๏   ........................................ธรรมเป็น ที่พึ่ง

สิ่งศักดิ์ สิทธิ์ซึ่ง.....................คะนึง ถึงหนา

เป็นกำ ลังใจ.........................ให้ผ่าน พ้นมา

อย่างเชื่อง เยื้องช้า.................ทว่า ทวี

๏   .........................................รู้ตัว อีกหน

(เมื่อ)มองดู ผู้คน....................บนโลกย์ วิถี

ยังไร้ สำนึก...........................ตรึกชอบ-ชั่ว-ดี

(ชอบ)ทำตม ฤดี.....................กิเลส เจตนา

๏   .........................................จึงตระ หนักตน

ฝึกใจ ได้ผล...........................ไกลคน(ทั่วไป) แล้วหนา

น้อยคน เข้าใจ........................ในกรรม ทำมา

น้อยคน สนทนา......................ระดับ เดียวกัน

๏   .........................................ไม่ขอ รอใคร

นับวัน ล่วงวัย..........................ใกล้ครา อาสัญ

ทำดี ลี้ชั่ว...............................ตัวใคร ตัวมัน

มิอาจ แบ่งปัน..........................กุศลธรรม์ บันเทิง

๏   ..........................................(ความดี)ไม่มี ที่ขาย

จะต้อง ขวนขวาย(เอาเอง).........เลิกร้าย-หลงเหลิง

ความดี ต้องทำ........................ให้ล้ำ ดำเกิง(ดำเกิง=ขึ้น,สูง,รุ่งเรือง)

รักดี ริเถลิง..............................เชิงชั้น บัญชาฯ

๑๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐