หมดห่วง : กาพย์ฉบัง๑๖
๏ หยาดฝนบนกลีบบุษบา..................ราวเม็ดเพชรา
พราวประภาสาดส่องต้องแสง
๏
หลังฝนล้นหลามสำแดง.................ทุกหนท้นแห่ง
เปลี่ยนแปลงเป็นชื้นรื้นสมัย
๏
ฝนละอองล่องรินกลิ่นไอ.................หอมประทับใจ
เสมือนล่วงไปในแดนสวรรค์
๏
ตรึกตรองคติชีวัน.................อย่างมิยึดมั่น
บังเกิดสันตินิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)
๏
โลกธรรมร่ำลามิอาลัย...............สามารถปราศไป
เป็นไทอิสรเสรี
๏
ห่วงใดๆเมื่อไม่มี..................ปลดเปลื้องเคืองคลี่
โลกีย์มิครั่นสั่นคลอน
๏
หลับสบายเมื่อหัวถึงหมอน................(ยาม)ตื่นมิอาทร
ผ่อนคลายไปตามชะตา
๏
ดำเนินชีวีวิริยา.................สาธุอุตสาห์
ไม่ว่าเหนื่อยยากแค่ไหน
๏
ต่อเมื่อหมดปราณลาญไป..................มิเหลือเยื่อใย
อาลัยอัตตาละใหลหลง
๏
สุคติสิริล้ำจำนง.................สมาทานมั่นคง
วรงค์สถิตนิมิตเอยฯ
๖ สิงหาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น