รักมักเป็นเช่นอารมณ์ : โคลงสี่สุภาพ
๑. แสงทองที่ส่องหล้า..................คราอรุณ
บริสุทธิ์ดุจพิบุล..........................มาศแม้น(พิบุล=มาก,มาศ=ทอง)
เหล่านรา ยกค่าคุณ.....................พิเศษ
นานาประเทศแคว้น.....................ต่างคล้ายคลึงตรองฯ
๒. สูรย์แสงทองส่องหล้า...............ก่อนสายัณห์
ไม่ประทับใจกัน...........................แต่น้อย
บริบทที่แผกผัน...........................ประสิทธิ์
ดวงจิตความคิดร้อย......................ลบล้างโสภาฯ
๓. ล่วงสายัณห์ยามสร้าง................สีสัน
ศิลปะแห่งตะวัน...........................วาดฟ้า
โดดเด่นเป็นมหันต์.......................งามเหตุ
จึ่งจิตจรุงกล้า..............................เกิดกล้ำความงามฯ(จรุง=จูง)
๔. เปรียบเทียบความเคียงได้...........กับรัก
หนุ่มสาวประสงค์สมัคร..................ชื่นชู้
แรกเริ่มประเดิมมัก........................มาดมั่น
ผ่านกาลผ่านกามอู้.......................อิดเอื้อนเลือนสลายฯ
๕. คนก็คนเก่าคล้าย......................คลึงเดิม
อาจมีที่เพิ่มเสริม..........................ใหม่บ้าง
เหตุรังเกียจเสียดเติม.....................สบแต่ง
แบ่งแยกแปลกแยกสร้าง................ทางล้างสัมพันธ์ฯ
๖. เห็นคนใหม่เพริศพริ้ง..................พานเพรา
คุณสมบัติสมใจเหมา......................คู่เนื้อ(เนื้อคู่)
สารพัดเหตุผลเอา..........................ประกอบ
มอบรักบริสุทธิ์เอื้อ.........................ทอดทิ้งคนเดิมฯ
๗.
รักมักเป็นแค่เพี้ยง......................อารมณ์
คิดปรุงแต่งแปลงปม.......................เปลี่ยนได้
ราคะพานิยม.................................ยึดมั่น
โลกย์ครรลองปองให้......................รักแท้แค่ไหน?
๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น