อย่าแคร์คนชั่ว : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ ...........................อย่าแคร์ คนชั่ว
โง่เขลา
เมามัว............ชั่วชาติ บัดสี
ถือสา
คนโฉด.............ประโยชน์ ไม่มี
หนทาง
ที่ดี................ตั้งสติ ปัญญา
๏ ...........................คนชั่ว โฉดเขลา
ไม่พ้น
มนเมา..............เสื่อมเศร้า แสวงหา
ทำชั่ว
ได้ชั่ว................ติดตัว ตรึงตรา
เวรกรรม
ธรรมดา..........ชั่วช้า สนองคืน
๏ ............................อย่าเศร้า
เสียใจ
เขาทำ
สิ่งใด................ให้กรม ขมขื่น
ก็คน
มันชั่ว..................อย่ามัว ฝันฝืน
ความดี
ทีดื่น................หยิบยื่น แด่เรา
๏ .............................อย่าคบ คนชั่ว
คนเห็น
แก่ตัว...............หัวใจ ไร้เสาว์(เสาว-=ดี,งาม)
อยู่ให้
ไกลห่าง.............ต่างคน ต่างเนา
จะข้าม
ความเขลา.........โศกเศร้า เสียใจ
๏ .............................จงภาค ภูมิที่
เราเป็น
คนดี.................พิชยา สาไถย(พิชย-=ชนะ)
กมล
พ้นปราศ...............พยาบาท กาจไกร
ผ่องผุด
ชุติใส...............ดั่งประกาย ดารา
๏ .............................จิตยัง
ตั้งมั่น
พอใจ
ในกรรม์..............สร้างสรรค์ คุณค่า
ศีลธรรม
ความดี............สุธี สัตยา
น้อยนัก
ในหล้า.............หาใคร คล้ายเรา
๏ ..............................คนชั่ว
ช่าง(มี)มาก
คนดี
สิหายาก................ร้อย-พัน-หมื่นเท่า
พบคน
ชั่วช้า..................(เป็นเรื่อง)ธรรมดา คิดเอา
อย่าใคร่
ใจเบา...............โศกเศร้า เสียใจ ฯ
๑๑ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น