ความผิดกับการคิดอภัย : กลอนเปล่า
๏ เรารับรู้สิ่งที่คนอื่นทำ
เราตีความเพื่อค้นหาสิ่งที่คนอื่นคิด
เราตัดสินความถูก/ผิด
บนพื้นฐานความคิด-นิสัย-จิตใจของตัวเรา
๏ หากขาดซึ่งความรู้จักมักคุ้น
การใช้ดุลยพินิจของเรา
เอาไปพิจารณาคนอื่น
ย่อมปราศสุจริตกรรมอันงามชื่น
เมื่อไม่รู้(จัก)จึงอย่าสู่ยื่น
หน้าไปหาบาปมาสาปตน
๏ ความเข้าใจผิด
เป็นสาเหตุให้ทำผิดอย่างมากท้น
โดยเฉพาะกับคน
ที่ยังวนอยู่กับการฟังความเพียงข้างเดียว
ความเป็นคนหูเบา
ความโง่เขลาอย่างแน่นเหนียว
อีกทั้งความลำเอียงเทียว
ที่ขับเคี่ยวหัวใจให้ใฝ่เบียดเบียน
๏ เมื่อเกิดการกระทำผิด
ไม่ยากเลยสักนิด
ที่จะคิดอภัยให้แก่ตัวเอง
แต่กับการอภัยให้คนอื่น
เกรงว่ายากจักฝืน
สักกี่คนที่พยายามกล้ำกลืน
และสักกี่คนที่แช่มชื่น
ระรื่นกับการให้อภัยทาน
๏ ความผิดของตนยากยลเห็น
แต่ถ้าหากเป็นความผิดของคนอื่นนั้น
ช่างชัดเด่นเช่นภูผา
ขยายใหญ่มหาศาล
ความสำนึกผิด-ยอมรับผิดอย่างไม่คิดรำคาญ
เป็นเสมือนเครื่องชี้วัด
ความพัฒนาแห่งกมลสันดาน
ว่าใครเป็นเมธี
หรือเป็นเพียงธุลีพาล
สามานย์ชน ฯ
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น