เห็นผิด-คิดชอบ : กาพย์ยานี๑๑
๏ ความดี
คือที่พึ่ง.....................เป็นหลักซึ่ง ประเสริฐศรี
ชักนำ
ดำเนินชี-.........................วีวิสุทธิ์ มนุษย์ชนม์
๏ อิงอ้าง
สล้างศี-.....................ลธรรมกี รติกุศล
สัมมา
นิรมล..............................นิรทุกข์ อุกเอกไท
๏ ปิดป้อง
กันพร่องผิด................(พึง)เพ่งสุจริต พินิจฉัย
สุจริต
กาย-วจี-ใจ........................อย่าให้ออก นอกลู่ทาง
๏ จิตใจ
(เมื่อ)ไร้กิเลส.................(จะ)เกิดพิเศษ แสงสว่าง
ส่องสัจ
เคยขัด-จาง.....................ให้ใส ขจ่าง อย่างชัดเจน
๏ ตัณหา
คืออุปสรรค..................ความจริงหัก ประจักษ์เห็น
อคติ
ฤดีเอน...............................เอียงเป็น(ตา)ชั่ง ที่พังภินท์
๏ ทำตาม อำเภอใจ.....................จักขับไส
(ความรู้)จริงไปสิ้น
อวิชชา
เป็นอาจิณ........................จักอัปลักษณ์ โง่ดักดาน
๏ เห็นผิด
คิดเป็นถูก....................เมล็ดพันธ์ผูก ปลูกชั่วหาญ
ทุจริต
จิตสามานย์........................สาธุการ โฉดฉันท์กรรม
๏ ความเห็น(ทิฏฐิ)
จึงเป็นต้น.........ทางเยื้องยล แห่งชนส่ำ
เป็นแรง
ที่แกร่งกำ-.......................หนดวิถี ชีวีเอย ฯ
๓๑ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น