ผิดหวังเพราะหวังผิด : กลอนเจ็ด
๏ ใบไม้ แห้งหล่น
บนลานบ้าน...............หลังจาก คืนวาน ฟั่นลม-ฝน(ฟั่น=มืดมัว)
เช้านี้ ฟ้ายัง
ร้างสุริยน...........................นภดล กล่นเกลื่อน เมฆเชือนชุม
๏ ลมเย็น เช่นรื่น
ชื่นอากาศ...................แม้ขาด แสงทอง สาดส่องสุม
อโณทัย ใสสด
หมดจดมุม......................เสมอขุม สมบัติ ธรรมชาติมี
๏ เปิดหู เปิดตา
ปัญญาเปิด...................ประเสริฐ สิ่งสรร จรรโลงศรี
ความอยาก ผลักไส
ไม่รอรี.....................โลกมี หลากการ บันเทิงใจ
๏ ถึงสิ่ง ที่คิด
ผิดหวังคาด.....................ความปรารถ (ถะ)นา หาสมไม่
เรื่องดี มิเป็น
เช่นดั่งใจ...........................เรื่องไร้ ประโยชน์ โทษยาตรา
๏ ปล่อยให้ มันเป็น
เช่นปรากฏ...............ปลงปลด กิเลส เจตน์ตัณหา
ขันติ หทัย
ไม่นำพา...............................รักษา กมล กุศลมาน
๏ พอใจ ในสิ่ง
ที่จริงเป็น........................จะเห็น หนทาง สว่างศานติ์
ปราศจาก ทุกข์ใจ
ให้เบิกบาน..................เมื่ออุ ปาทาน ปวงบรรลัย
๏ แม้มิ สมหวัง
ในบางสิ่ง.......................ทุกสิ่ง จักทราม ตาม(ก็)หาไม่
สิ่งอื่น ชื่นตา
มองหาไป..........................จักให้ ได้เห็น มิเว้นวาง
๏ ดวงจิต ผิดหวัง
เพราะหวังผิด..............ชีวิต คิดใคร่ ใสกระจ่าง
หวังสู่ กุศล
ถูกหนทาง............................อยู่อย่าง เป็นสุข สิ้นทุกข์เทอญ ฯ
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น