สานสัมพันธ์ : โคลงสี่สุภาพ
๑. ชนแลเพียรหมั่นสร้าง..................สัมพันธ์
หวังผลตนสุขสันติ์.........................สืบได้
ไม่มีจริยธรรม์...............................กำกับ
การณ์กลับลาญแหลกให้................สุดสิ้นถวิลศรี
ฯ
๒.
ความดีที่ทำให้..........................แก่กัน
คือเครื่องสานสัมพันธ์.....................แน่นแฟ้น
มิแก่งแย่ง(ยัง)แบ่งปัน....................เผื่อแผ่
แลดั่งร่วมชีพแม้น..........................น้ำใจใสมิตร
ฯ
๓.
ความซื่อสัตย์สุจริตเอื้อ................เชื่อใจ
บ่มารยาสาไถย.............................เสแสร้ง
มิแอบซ่อนความใน........................ทุจริต
บ่คิดคดจรดแจ้ง............................จิตพร้อมเปิดเผย
ฯ
๔. เมตตากรุณาแม้น.......................สายใย
ผูกพันจำนัลใจ..............................ลึกซึ้ง(จำนัล=มากนัก)
ถึงจรจากพรากไป..........................ไกลถิ่น
จินดาจะสถิตรึ้ง..............................ดั่งใกล้กายเสถียร
ฯ(รึ้ง=รั้ง)
๕. ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้................กมล(ของตน)ดี
กำจัดขจัดราคี...............................ชั่วร้าย
ความเห็นแก่ตัวมี............................พิษพรั่ง
ความไม่หวังดีคล้าย........................บอกใบ้คือศัตรู
ฯ
๖.
คอยติดต่อสานสร้าง.....................สัมพันธ์
คำพูดดุจเสียงสวรรค์........................เปรียบได้
มาสู่เห็นกันละกัน............................สรรค์สนิท
ช่วยกิจชิดชอบใกล้..........................อย่าให้ห่างเหิน
ฯ
๗.
ที่สุดต้องสุดแท้...........................แต่วาสนา
วิบากกรรมชักพา.............................พราก-พ้อง
โศลกแห่งโชคชะตา.........................ลิขิต
ชีวิตทุกชีวิตต้อง..............................ชดใช้กรรมเวร
ฯ
๓ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น