สัจธรรม : กลอนคติชีวิต
๏ กิ้งกือยักษ์ หนีฝน
เดินวนเวียน...........เหมือนพากเพียร หาอะไร ก็ไม่รู้
บ้านคนแห้ง
(หากแต่)ไร้อาหาร พานหดหู่.....กิ้งกือดู อ่อนล้า ไร้อารมณ์
๏ เขียดตัวใหญ่ กายแฝง
แปลงสีผิว........หดตัวกิ่ว หลิ่วตา มายาสม
สงบนิ่ง ยิ่งกว่า
ศิลาชม..........................(คน)ตาไม่คม มองไม่เห็น เช่นอัศจรรย์
๏ คลองสัจธรรม ค้ำจุน
หนุนโลกหล้า......ย่อมคู่ฟ้า ปัฏพี มิแปรผัน
อยู่ที่ใคร
ใคร่เห็น เป็นสำคัญ...................อยู่ที่ใคร หมายมั่น มุ่งสัญญี(สัญญี=มีความระลึก)
๏ แต่ทว่า ดวงกมล
คนส่วนใหญ่.............จักใส่ใจ ในระดับ โลกย์วิถี
มุ่งลาภ-ยศ-สรรเสริญ
เพลินชีวี................เสพโลกีย์ สีสัน บันเทิงใจ
๏ ปรมัตถ์ สัจจา
มิประสงค์.....................เจตจำนง โลกกุตระ มิปราศรัย
แม้เพียงแค่ ภพหน้า
ยังว่าไกล................คิดแคบ-ใกล้ วันนี้-พรุ่งนี้ พอ
๏ ทำตามใจ ไม่ประจักษ์
หลักสัจจะ.........อาชีวะ ทุจริต ทำผิดหนอ
เห็นแก่ตน คือหนทาง
ตั้งตารอ.................อกุศลก่อ ต่อไป ไร้อารี
๏ เกิดเป็นคน กลไก
กลับคล้ายสัตว์..........ปฏิบัติ-ทัศนา ตราบัดสี
ไร้สำนึก ผิด-ชอบ
กรอบชั่ว-ดี...................อย่างไม่มี ที่สุด อุตส่าห์ดัน
๏ รัก-หวงแหน แม้นตน
ล้นคุณค่า.............รักอัตตา กว่าใคร ไม่เปลี่ยนผัน
แผ่นดินไหว ภัยพิบัติ
อาชญากรรม์.............ช่างหัวมัน หากไม่ใช่ เกิดใกล้กู ฯ
๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น