วจีกรรม : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๏ วาจา ประดุจมน-...............ตระดล ตระกลการ(ตระกล=มีมาก)
เริ่มที่
รดีมาน..........................จระจาก ปริปากไป (รดี=ฤดี)
๏ พูดเพราะ เสนาะโสติ..........มนะโชติ
ประโมทย์;ไฉ-
ไลเปี่ยม
เสงี่ยมใน....................หฤทัย ผิได้ฟัง
๏ พูดวรร ณะจรรโลง..............อุระโยง
สุระยัง
สดใส
ไสวดัง...........................อรุโณ ทยะนนท์ ( อรุโณทยะ=อรุโณทัย)
๏ พูดสัจ
จะอรรถา..................ประดุจะฟ้า มุทาฝน
(มุทา=ความสุขใจ)
โสภา
พิรามน............................ถิระมั่น มิวารมร (พิระ=ผู้เพียร,ถิระ=มั่นคง,มร=ความตาย)
๏ พูดหยาบ กระด้างยิน............มละทิน
มโนทร (ทร=ชั่ว)
ส่อใน
นิสัยนร............................ถุละชน กมลชาญ (นร=คน,ถุล=หยาบ)
๏ ด่าว่า
มิปราณี......................อปรีย์ ธุลีปาน
ต่ำช้า
มนาฉาน...........................อสุภา อุราภัย
๏ ส่อเสียด เสาะเดียดฉันท์.........ปิยะบั่น
ประจานใจ
สรรค์สู่
ริปู;ไส.............................สติขาด
พินาศคราว
๏ วาจา
ทุจริต..........................ภินะชิต ผลิตฉาว (ภิน=การทำลาย)
มรรคา
อบายน้าว..........................ทุคติ พิลาปตรม (พิลาป=ร่ำไห้)
๏ วาจา
สุจริต...........................สุภะจิต ประวิตรสม (ประวิตร=บริสุทธิ์สะอาด)
มรรคา
ทิพาคม.............................สุขะสันติ์ สราญเอย ฯ
๑๒ มกราคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น