ดอกกุหลาบ กับ กายคน : กาพย์ยานี ๑๑
๏ กุหลาบ อาบไอหมอก...............ชูช่อดอก
ชมดอยสูง
อุษา
มาชักจูง...............................แย้มรับทุ่ง รุ่งทิวา
๏ ช่อตัด
คัดจากต้น....................บำเรอปรน ชนปรารถนา
ทรงกลิ่น
ประทินทา.......................สวยโสภา ให้นาคร
๏ สุดหน
จนเหี่ยวแห้ง.................กุหลาบแกร่ง แฝงกลิ่นสร
เก็บใกล้
ได้อาทร..........................คงงามงอน ซ่อนวิมล
๏ ตราบที่
ชีวียัง.........................กายนี้ครั้ง รั้งเรียก " คน "
ชีพหาย
วางวายหน........................กายของคน ยลว่า " ผี "
๏ ตราบยัง
ตั้งชีพวัย....................คราบเหงื่อไคล ไม่หายมี
ของเหม็น
เป็นราคี.........................รี่ชำระ ผละชิงชัง
๏ ตายไป
กายเน่าเปื่อย................ต้องเหน็ดเหนื่อย เมื่อยเผา-ฝัง
ตัวคน (ที่)ตนรักยัง.........................ใคร่ไกลห่าง ดั่งธุลี
๏ เกิดมา ทำอะไร
?.....................รำลึกไว้ ในสักขี
สักการ์
สาธุมี.................................เทิดความดี ธีร์คุณธรรม
๏ (คน)ชั่วบาป
ถูกสาปแช่ง............กระทะทองแดง แทงถลำ
ไร้ค่า
หาจดจำ...............................กุหลาบ(ยัง)ล้ำ ค่ากว่าเอย ฯ
๒๘ มกราคม ๒๕๕๕
ชอบมาก
ตอบลบยินดีที่คุณรู้สึกเช่นนั้นครับ
ลบ