กลอน รัก : เธอ เป็น เช่น ความ ว่าง เปล่า
เคยมี เธอเพียง เคียงร่าง ข้างกาย ไม่เคย มีใคร อยู่ชาย ใจฉัน
เธอเปรียบ เสมือน แสงเดือน ดวงจันทร์ กระต่าย อย่างฉัน ฝันใฝ่ หมายปอง
เคยมี เธออยู่ เคียงคู่ รู้ใจ อกสั่น หวั่นไหว ได้เธอ ปลอบหมอง
เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า มาช่วย ประคอง ร้อน-หนาว-ร้าว-ข้อง เธอจ้อง ป้องใจ
เคยมี เธอเป็น เช่นดวง ฤดี เขษม เปรมปรีดิ์ สุขี สิไข
เธอเป็น เสาหลัก ฉันหนัก แน่นใน ไม่ครั่น หวั่นไหว ได้เธอ พึงพา
แต่เธอ ก็พราก ไปจาก ชีวิต อับจน ล้นจิต คิดหนัก ยากหนา
มีลม หายใจ แต่ไร้ วิญญาณ์ มีวัน เวลา ทว่า เท่าตาย
ไร้เธอ แม้เงา ถึงเศร้า เสาะหา น้ำล้น ท้นตา ธารา หลั่งหลาย
ดั่งคน เป็นบ้า วิป ลาสปลาย สิ้นกำ ลังกาย ไร้ฤดี ชีวัน
บัดนี้ เธอเป็น เช่นความ ว่างเปล่า ไม่มี แม้เงา ฉันเศร้า โศกศัลย์
เธอดับ ลับหาย ไกลพราก จากกัน แต่หัว ใจฉัน เฝ้าฝัน ถึงเธอ
ถึงเธอ ไปจาก หากรัก ยังอยู่ เลิศล้ำ งามหรู ดูแล เสมอ
ยังหวัง ยังฝัน สักวัน พบเจอ พูดพร่ำ ร่ำเพ้อ รักเธอ หมดใจ
ฉันจะ เฝ้ารอ รอเธอ หวนกลับ จะกอด กระชับ มิให้ ลับไหล
จะหวง จะแหน แนบแฟ้น แน่นไกร ตามติด ชิดไป ไม่คลาด สายตา
ไม่อยาก รู้ตัว กลัววัน เวลา อยากจะ หลับตา อย่าตื่น อีกเลย ฯ
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น