กลอนสุภาพ : ธัมมัสสวนะ คะนึง
เมฆครึ้มคล้ำ ดำคล้อย ลอยพ้นเห็น ดวงเดือนเพ็ญ เย็นแย้ม แฉล้มฉาย
คืนพรุ่งนี้ วิสาขะ บูชากราย ตั้งจิตใจ ป่ายปิ่น จินตนา
เปรียบเหมือนดั่ง ดรุณี ศรีสมัย ทุ่มเทใจ ใคร่งาม ตามรักษา
ขจัดมลทิน สิ้นไป ไกลกายา สอดส่องหา อาทร รอนฤดี
วันธัมมัส สวนะ มาบรรจบ ๑๕ ค่ำ เวียนคราครบ ประสบศรี
อธิษฐาน มั่นคง ตรงภักดี ตามวิถี ปฏิบัติ อาณัติพุทธ
จะไม่รัก คนเก่ง เท่าคนดี จะไม่รัก คนมี เท่าบริสุทธิ์
จะไม่รัก ชีวี เท่าวิมุติ จะไม่รัก วัยวุฒิ เท่าพุทธิวาม
จะสนใจ ศีลศรี มิใช่สวย จะสนจิต ใจท้วย ใช่รวยหลาม
จะสนใจ ความดี จริยะงาม สนใจความ สุจริต จิตบำเพ็ญ
จะเคารพ นบนอบ ชอบซื่อสัตย์ จะปฏิบัติ สัทธรรม ให้งามเห็น
จะสำรวม ดวงแด แม้ลำเค็ญ จะขอเป็น คนดี ชั่วชีวา
จะมิให้ ความชั่ว มัวหมองจิต จะระวัง ความคิด พิศสิกขา
จะดูแล ฤดี ศรีโสภา จะรักษา คุณธรรม จำนรรจ์เอย ฯ
๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น