สุขใจดั่งได้ขึ้นสวรรค์ : กาพย์ฉบัง๑๖
๏ ความสุขน้อยๆในวันนี้.......................ได้ช่วยชีวี
ลูกนกกระติ๊ดขี้หมู
๏ ที่พ่อแม่สร้างรังอยู่......................บนสายไฟคู่
เลี้ยงดูลูกน้อยกลอยใจ
๏ (ลูกนก)ขนยังขึ้นไม่เท่าไร.....................เจ้าของบ้านไซร้(เพื่อนบ้าน)
คิดร้ายเก็บรังโยนทิ้ง
๏ ริมหนทาง(รังนก)วางแน่นิ่ง.....................(ลูก)นกไม่ไหวติง
อิงอ้างสัญชาตญาณ
๏ ปล่อยไว้คงไม่เป็นการ......................ด้วยความสงสาร
ฉันจึงเก็บ(รัง)ย้ายที่ใหม่
๏ เลียนแบบค้างบนสายไฟ......................มิห่างเท่าไร(จากที่เดิม)
หวังให้พ่อแม่(นก)แล-ยิน
๏ กลับมาเลี้ยงลูกผูกจินต์.....................รักษาถวิล
มิสิ้นสัมพันธ์(เลือดเนื้อ)เชื้อไข
๏ เวลาหนึ่งวันผ่านไป.....................รู้สึกสบายใจ
ได้ยินเสียงโต้ตอบกัน(ระหว่างลูกนกกับพ่อแม่)
๏ สุขใจดั่งได้ขึ้นสวรรค์.....................วิถีชีวัน
ที่จรรโลงงามตามกุศล
๏ เหนือกว่ายากดีมีจน......................ก็คือดวงกระมล
ของคนที่แตกต่างกัน
๏ ก่อกรรมตามจิตคิดสรรค์.......................แลรับผลกรรม์
ของใครของมันแผกผันเอยฯ
๔ ตุลาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น