กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2562

รักษ์โลก ต้องรอถึงเมื่อไร? : กาพย์ยานี๑๑

รักษ์โลก ต้องรอถึงเมื่อไร? : กาพย์ยานี๑๑

๏ เพลงหรีด หริ่งเรไร...............................ก้องเกรียงไกร ในนิศา

สอดรับ กับพงพนา................................ส่งเสียงซ่า เพราะสายลม

๏ (เมื่อ)ไม่มี พิรุณรด................................โลกย่อมหมด สดชื่นสม

ผืนดิน สิ้น(ความ)อุดม............................ร้อนระบม รมฟอนไฟ

๏ (เมื่อ)ผู้มี จิตสำนึก.................................ตระหนักตรึก นับหัวได้

แต่คน (ที่)มิสนใจ..................................ท้นทั่วไป ในพสุธา

๏ (คนส่วนน้อย)จะทำ อะไรได้?...................เมื่อ(คน)ส่วนใหญ่ ไม่ถือสา

โง่เขลา เบาปัญญา................................ใช้โลกา สนองกมล

๏ คำเตือน เรื่องโลกร้อน............................มิสั่นคลอน สันดานฉล

ตรึงติด แน่นจิตคน.................................หมดหนทาง (ความ)หวังไม่มี

๏ กลุ้มใจ ก็เท่านั้น...................................ชีวิตสั้น รอวันที่

มรณา มาราวี........................................จากโลกนี้ ชั่วนิรันดร์

๏ คงทำ ได้เท่าที่.....................................ก่อนชีวี สิอาสัญ

อุตส่าห์ ให้ความสำคัญ...........................ป้องกันโลก ตกต่ำลง

๏ จำเป็น จึงเฟ้นใช้(ทรัพยากรธรรมชาติ).......ฟุ่มเฟือยไซร้ ไม่ประสงค์

ใช้น้อย ค่อยบรรจง.................................(มั่น)คงรักษา โลกาเทอญฯ

๘ กรกฎาคม ๒๕๖๒

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)