ค่ายคุณธรรม : กลอนสะท้อนสังคม

ค่ายคุณธรรม : กลอนสะท้อนสังคม

๏    นกแสก ร้องแหวกฟ้า ท้าทายฝน.........................คำรน ฟ้ากล่นร้อง ก้องเวหา

เสียงสรรพ สลับเงียบ เปรียบโสภา..........................สุขกมล ล้นเริงร่า ยามราตรี

๏    คงมี ไม่กี่คน มุ่งสนจิต.......................................ในธรรม อำมฤต พิสิฐศรี

กลกรรม ของธรรมชาติ ผุดผาดพี...........................ยินดี ศีล-สมาธิ และปัญญา(ไตรสิกขา)

๏    ส่วนใหญ่ แค่ได้เพียร เรียนผิวเผิน........................ขัดเขิน การตรองตรึก ไตร่ศึกษา

น้อยที่ ปฏิบัติ ด้วยศรัทธา.....................................โดยมาก มักพูดจา อวดท่าที

๏    (ว่า)เป็นผู้ รู้ธรรมะ ชาญฉลาด.............................ประกาศ ศาสนกิจ ผิดวิถี

คิดเอง เอออวยเอง เพ่งพิธี(กรรม)..........................วิปลาส ทำบัดสี อวิชา

๏    รัฐ-ราษฎร์ ปรารถนา นำพาบุตร............................ไพร่หลุด พ้นพาลภัย แพร่หลายหล้า

ห่างทราม ความอัปรีย์ ราคีซา.................................เสพยาฯ-ค่านิยม สังคมยอน(ยอน=แยง=สอดดู)

๏     จึงส่ง จำนงหมาย ค่ายธรรมะ...............................ทั้งพระ-ฆราวาส ประสาทสอน

แลกกับ รับเงินตรา เป็นอากร..................................ธุรกิจ ผลิตป้อน ว่อนสังคม

๏    ทำพอ ขอไปที มีรายได้......................................ทั้งที่ ฤดีไร้ สุกใสสม

กิเลส และตัณหา มิจฉารมย์...................................โง่งม เขลาบ่มเพาะ เสาะโลกีย์

๏    มิต้อง ประหลาดใจ ใครกลับจาก...........................ค่ายคุณธรรม ความคิดหลาก เศษซากศรี

เลอะเทอะ เพ้อผิดกรอบ ชอบ-ชั่ว-ดี........................ไม่มี แม้ศีลธรรม งอกงามเอยฯ

๒ กรกฎาคม ๒๕๖๒