ธรรมวิถี
: กลอนธรรมะ
๏ ราคะ(โลภะ) โทสะ
โมหะ.....................คือ อ กุศล ต้นสาย
ทุกข์
ทรมาน เป็นบั้นปลาย.......................อย่าหมาย ได้ดิบ ได้ดี
๏ (ผู้)มุ่งจะ ขจัด
อกุศล...........................(จง)ตั้งตน บนธรรม วิถี
ปฏิบัติ ขัดเกลา
ฤดี................................อย่ามี กิเลส เวทนา
๏ วิถี ทางโลกย์
สร้างโศกเศร้า.................มอมเมา กระสัน ตัณหา
ตราบถ้า สติ
ปัญญา...............................อ่อนล้า (จะ)เสียท่า ทันที
๏ เข้าใจ ในเหตุ
แห่งผล.........................กุศล-อกุศล วิถี
(หมั่น)สำนึก
ตรึกตรอง ถ่องดี..................จะมี วิสุทธิ์ วุฒิธรรม(วุฒิ=ความเจริญ,ความงอกงาม)
๏ เกิดกิเลส ตัณหา
คราใด......................ประกฤติ จิตใจ ใฝ่ต่ำ(ประกฤติ=ต้นเหตุ,รากเหง้า)
ชักพา กระมล
มืดดำ..............................เรื่องระยำ ทำได้ ง่ายดี
๏ ก่อกรรม ทำเวร
เป็นหน-......................ทางผจญ ท้นทุกข์ สิ้นสุขี
ถูกหลัก ทำดี
(ย่อม)ได้ดี........................ใครที่ ทำชั่ว ชั่วตอบแทน
๏ ประจักษ์ หลักการ
มั่นเหมาะ.................สืบเสาะ เพาะบ่ม อุดมแหน
ศีลธรรม ค้ำจินต์
ดินแดน........................มาดแม้น ฝืนใจ ไม่ผ่อนปรน
๏ วิถี แห่งธรรม
ล้ำเลิศ...........................ประเสริฐ วสุ กุศล(วสุ=ทรัพย์,สมบัติ)
จรุง สูงสุด
มนุษย์ชน.............................ที่ค้น คว้าได้ ในโลกเอยฯ
๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น