ชีวีที่ไร้ค่า?
: กาพย์ยานี๑๑
๏ หนูเป็น
ลูกแมวน้อย...........................ถูกคน(เอามา)ปล่อย ก่อนฟ้าสาง
ริมถนน
ข้างหนทาง..............................ระหว่างวัด และบ้านเรือน
๏ ถูกพราก
จากอกแม่............................ไม่มีแม้ แต่ผองเพื่อน
ปลายธันวา
หนาวมาเยือน......................ใบหน้าเปื้อน คราบน้ำตา
๏ โดดเดี่ยว
เดินลัดเลาะ.........................ร้องลั่นเสาะ เรียกแม่หา
เสียงไร้
ใครตอบมา..............................หนูผวา หวาดกังวล
๏ ขาดน้ำ
และอาหาร.............................ทุกข์ทรมาน ร้อง(ไปก็)ไร้ผล
น้ำใจ
จากในคน...................................แมว(เดิน)ผ่านพ้น มิสนใจ
๏ มีแต่
หมาตัวโต.................................ดูหิวโซ มาเห่าใส่
หนูไม่รู้
จะทำยังไง...............................ได้แต่สลด นิ่งหดตัว
๏ แล้วหมา
(ก็)พุ่งมากัด.........................ฝังเขี้ยวถนัด บาดแผลทั่ว
หนู(ร่ำ)ร้อง
ด้วยความกลัว.....................และเจ็บปวด รวดร้าวกาย
๏ (ลูก)แมวน้อย
น่าสงสาร......................ถูกทรมาน อย่างโหดร้าย
น่าอนาถ
ขาดใจตาย.............................ไม่ทันแม้ แต่ข้ามคืน
๏ กรรมใด
เจ้าเคยก่อ?...........................ตามสานต่อ ไร้ทางฝืน
กรรมผอง
ของคนอื่น.............................ตื้น-ลึกกลับ รับ(คืน)เช่นกันฯ
๑๓ ธันวาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น