มุ่งสู่ธรรมชาติปรัศนีย์ : กลอนคติธรรม
๏ เดินท่องทาง อย่างเดียวดาย.............................เพื่อนเคียงกาย ได้เงาเห็น
มุ่งจุดหมาย ปลายทางเป็น.............................ที่ลับเร้น เช่นตำนาน*
๏ สองเท้าจ้ำ อำลาจาก........................................อย่างลำบาก พรากถิ่นฐาน
(นิสัย)ความเคยชิน จินตนาการ.......................สัญชาตญาณ(สันดาน) แสนมั่นคง
๏ สู่เส้นทาง ที่ว่างเปล่า........................................(อาศัย)คำบอกเล่า เข้าประสงค์
แม้(แต่)คนช่วย(ชี้ทาง) ยังงวยงง....................เดินพลัดหลง ลับพงไพร
๏ พึ่งตำนาน อ่านวิเคราะห์....................................ลุยลัดเลาะ พอไปได้
อย่างเชื่องช้า มานะใจ...................................เหนื่อย(ก็)พักให้ ได้แรงคืน
๏ มิใช่การ มุ่งขันแข่ง...........................................ไม่ต้องแย่ง ทุ่มแรงฝืน
สมัครใจทำ มิกล้ำกลืน...................................(ไม่)คิดขมขื่น สะอื้นทรวง
๏ ปราศรางวัล** ปันล่อจิต.....................................ผลสัมฤทธิ์ พินิศล่วง(พินิศ=แลดู,เพ่งดู)
(คือการ)ถึงปลายทาง (ที่)ทุกข์ทั้งปวง..............หมดสิ้นทรวง ดวงฤดี
๏ สิ้น(การ)เวียนว่าย สุด(การ)ตาย-เกิด....................สิ่งประเสริฐ เลิศวิถี
เป็นธรรมชาติ ปรัศนีย์.....................................ตำนาน(บอกว่า)มี (หลาย)พันปีมา
๏ แม้(ยัง)สงสัย แต่ใจมั่น.......................................มุ่งบากบั่น ตัดตัณหา
(ความ)ยินดียินร้าย ในโลกา............................เพื่อสภาวะ พระนิพพานฯ
๙ มกราคม ๒๕๖๔
*ตำนาน หมายถึง พระไตรปิฎก
**รางวัลได้แก่ ลาภ ยศศักดิ์ ชื่อเสียง คำสรรเสริญ การสักการะฯลฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น