"พ้นโลก"จึงจะสงบ : กลอนคติธรรม
๏ โลกไซร้ ไร้ซึ่งวัน สันติสงบ.......................................พิภพ สบสถาน พรั่งตัณหา
ครรลอง ของคน ล้นอาชญา..............................อำนาจ วัฒนา ไขว่หาครอง
๏ ความเห็น แก่ตัว หัวใจปัก..........................................เป็นหลัก ธำรง คงชีพป้อง
เกิน(ความ)กลัว ยากจน กระมลมอง...................ต่างต้อง การรวย โชคอวยชัย
๏ (คน)แข็งแรง แกล้งกลั่น พาล(คน)อ่อนแอ...................เหลียวแล แดเด่น เห็นแก่ได้
มือยาว สาวได้ แย่งสาวไป................................ร้างเร้น ความเห็นใจ มอบไมตรี
๏ กิเลส เจตกระด้าง กลางจิตใจ.....................................เหตุให้ ไม่ละลด การกดขี่(ข่มเหงกัน)
หลงตัว หลงตน เป็นคนดี..................................(แต่)เหยียดหยาม ย่ำยี เบียนบีฑา(คนอื่น)
๏ ครรลอง ของโลก คละโศกเศร้า...................................การก่อเวร เช่นเงา เคล้าคืนหา
ผู้ประสงค์ ปลงใจ ไคลโศกา..............................ต้องเลิกรา ค่านิยม สั่งสมเวร
๏ "พ้นโลก" ที่บกพร่อง ของคนคด.................................ละลด ให้หมดสิ้น จินดาเข็ญ(จินดา=ความนึกคิด)
ก่อกรรม ทำนุ กุศลเน้น.....................................ไม่เห็น แก่ตัว กลัวเวรกรรม
๏ เพริศเพรา เกลาขัด ทัศนคติ........................................ดำริ กิเลส ตัณหาส่ำ
ต้องขจัด ปัดสิ้น วิญญาณทำ..............................น้อมนำ สำคัญ สันติวิธี
๏ ตราบยัง หลงใหล ในโลกรส........................................ย่อมหมด สิ้นสงบ ประสบศรี
วัฏจักร เวียนว่าย ตายเกิดกลี..............................ไม่มี ทางหยุด ที่สุดเอยฯ
๑๑ มกราคม ๒๕๖๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น