"พ้นโลก"จึงจะสงบ : กลอนคติธรรม

"พ้นโลก"จึงจะสงบ : กลอนคติธรรม

๏    โลกไซร้ ไร้ซึ่งวัน สันติสงบ.......................................พิภพ สบสถาน พรั่งตัณหา

ครรลอง ของคน ล้นอาชญา..............................อำนาจ วัฒนา ไขว่หาครอง

 

๏    ความเห็น แก่ตัว หัวใจปัก..........................................เป็นหลัก ธำรง คงชีพป้อง

เกิน(ความ)กลัว ยากจน กระมลมอง...................ต่างต้อง การรวย โชคอวยชัย

 

๏    (คน)แข็งแรง แกล้งกลั่น พาล(คน)อ่อนแอ...................เหลียวแล แดเด่น เห็นแก่ได้

มือยาว สาวได้ แย่งสาวไป................................ร้างเร้น ความเห็นใจ มอบไมตรี

 

๏    กิเลส เจตกระด้าง กลางจิตใจ.....................................เหตุให้ ไม่ละลด การกดขี่(ข่มเหงกัน)

หลงตัว หลงตน เป็นคนดี..................................(แต่)เหยียดหยาม ย่ำยี เบียนบีฑา(คนอื่น)

 

๏    ครรลอง ของโลก คละโศกเศร้า...................................การก่อเวร เช่นเงา เคล้าคืนหา

ผู้ประสงค์ ปลงใจ ไคลโศกา..............................ต้องเลิกรา ค่านิยม สั่งสมเวร

 

๏    "พ้นโลก" ที่บกพร่อง ของคนคด.................................ละลด ให้หมดสิ้น จินดาเข็ญ(จินดา=ความนึกคิด)

ก่อกรรม ทำนุ กุศลเน้น.....................................ไม่เห็น แก่ตัว กลัวเวรกรรม

 

๏    เพริศเพรา เกลาขัด ทัศนคติ........................................ดำริ กิเลส ตัณหาส่ำ

ต้องขจัด ปัดสิ้น วิญญาณทำ..............................น้อมนำ สำคัญ สันติวิธี

๏    ตราบยัง หลงใหล ในโลกรส........................................ย่อมหมด สิ้นสงบ ประสบศรี

วัฏจักร เวียนว่าย ตายเกิดกลี..............................ไม่มี ทางหยุด ที่สุดเอยฯ

 

๑๑ มกราคม ๒๕๖๔