ความยากจนมิใช่ปัญหาใหญ่ : กลอนคติชีวิต

ความยากจนมิใช่ปัญหาใหญ่ : กลอนคติชีวิต

๏    ความยากจน อย่ายลว่า (เป็น)ปัญหาใหญ่........................ควรพินิจ คิดใคร่ ให้ถูกต้อง

กำเนิดมา กายเปล่า เข้าใจมอง...................................มรณาไป ไร้สิ่งของ ผองตามตน

๏    หลักพื้นฐาน ต้องการแค่ ปัจจัยสี่....................................ทุกชีวี มี-เป็นได้ ไม่ขัดสน

แต่ที่เห็น เป็นปัญหา ประสาคน...................................คือกระมล ล้นยึดมั่น (จน)เกินปัญญา

๏       อยากเป็นนั่น เป็นนี่ ที่ปรากฏ.........................................ความอยากมี ไม่เคยหมด-ลดลงหนา

เห็นเขาเป็น อยากเป็นบ้าง ตั้งปฏิญญา.........................เห็นเขามี คิดริษยา (คือ)ตัณหาคน

๏    เกิดมาเพื่อ อะไร ใครกำหนด?........................................ตามธรรมบท เพราะกฎ(แห่ง)กรรม นำเหตุผล

ใครคิดขืน ฝืนชะตา จะพาตน.....................................ประสบย่อยยับ อับจน ท้นทรมาน์

๏    อยากสมหวัง จงตั้งใจ ในสุจริต.......................................กระทำกิจ เป็นกุศล ด้นอุตสาห์

หากก่อกรรม ทำเข็ญ เฟ้นอาชญา...............................ยิ่งจะพา ชีวิตพลาด พินาศพัง

๏    ความรีบร้อน มักย้อนภัย มาให้พบ...................................อยากเร่งรวย มักซวยสบ ทบท่วมขัง

การสร้างเนื้อ สร้างตัว จงชั่วชัง...................................อย่าเบียดบัง ตั้งใจจรด คดโกงใคร

๏    แม้มิสม ดั่งจิต อย่าคิดสั้น.............................................โชคชะตา ชีวัน อันสดใส

อาจต้องรอ คอยบุญ หนุนอำไพ..................................แค่ขอให้ ตั้งใจมั่น ในกรรม์ดี

๏    หยุดทับถม สร้างปมด้อย น้อยใจคิด................................เมื่อชีวิต ยังอยู่ (ต้อง)สู้-อย่าหนี

ชดใช้เวร กรรมให้หมด=โรจน์วิธี.................................อย่าเหลือมี ถึงชาติหน้า อุตส่าห์เทอญฯ

๓ มกราคม ๒๕๖๓