อย่าถือสาคน : กลอนคติสอนใจ
๏ สังคม
สัมพันธ์ นั้นไม่(เคย)ขาด..........................ประสบการณ์ อุบาทว์
อัธยาศัย(อัธยาศัย=นิสัยใจคอ)
แทบทุกที่
มิพ้น (พบ)คนจัญไร.............................(ที่ชอบ)ทำอะไร หยาบช้า และสามานย์
๏ ถึงอยู่
ดีๆ ก็มีดื่น..............................................คนอื่น มาเบียดเบียน
เพียรประหาร(ประหาร=การตี,การฟัน,การผลาญ)
บางครา
ตามระราน กันถึงบ้าน..............................มิสะทก สะท้าน มานฤดี
๏ ทำดี
มีพ้น คนริษยา.........................................ขาดความ มุทิตา
ประเสริฐศรี
ทำผิด
พลาดพลั้ง ยิ่งพรั่งพี.................................คนเสียดสี ตีไข่
ใส่(ร้าย)เพิ่มเติม
๏ คือธรรมชาติ
สัตว์คน บนพิภพ............................มักกระทบ กระทั่ง ทุกข์สร้างเสริม
โลกนี้
ไม่มีวัน ดีกว่าเดิม......................................อย่าเคลิบเคลิ้ม
เพ้อฝัน สวรรค์วิมาน
๏ (โลก)เป็นภพที่
(ความ)ดี-ชั่ว เกิดทั่วไป...............โลกีย์ วิสัย ในมาตรฐาน
ความเดือด
ร้อนใจ ให้รำคาญ...............................ขาดคุณอัน บันดาล ศานติ์ชีวา
๏ หยุดเสีย
เวลา สมาธิ........................................กับคนที่ ล้นกิเลส และตัณหา
ศีลธรรม
ทราม-ขาด ไร้ศรัทธา..............................ปรารถนา แต่ประเด็น เห็นแก่ตัว
๏ อบรม
บ่มฤดี เป็นที่ตั้ง......................................ไม่พลั้ง พลาดผิด
ทิศทางชั่ว
คนบาป
หยาบช้า อย่าพันพัว.................................เตือนหัว ใจตน (มุ่ง)หนทางดี
๏ อุเบกขา
พาหทัย ให้สงบ..................................ขันติธรรม นำสยบ ลบบัดสี
ไม่เห็น
เป็นธรรมดา อุระมี....................................ความชั่วหยาบ อัปรีย์
นิสัยเอยฯ
๑๗ มีนาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น