ความพอดีไม่มีอยู่จริง
: กลอนคติชีวิต
๏ (ที่มี)ฤดูหนาว
ฤดุฝนฯลฯ (เพราะ)คนประกาศ..............แต่ธรรมชาติ ปราศสื่อ มิถือสา
ยังมอบฝน
พ้นกลาง พฤศจิกาฯ...................................สำมะหา อะไร ในชีวี
๏ แต่ละวัน
ผันเปลี่ยน เกินเขียนอ่าน.............................เหนือคาดคิด พิสดาร พานวิถี
หลากตัวแปร
แลปัจจัย ในปัถพี...................................ทำให้ความ พอดี
ไม่มี(อยู่)จริง
๏ ต้องปรับตัว
ปรับหัวใจ ไม่อิดออด..............................ให้คล้องสอด สถานการณ์ ผสานสิ่ง
หมั่นพินิจ
พิเคราะห์ เสาะประวิง...................................และ(รู้จัก)ละทิ้ง
สิ่งให้โทษ เลี่ยงบทจร
๏ ความสำเร็จ
สมดั่ง หวังประสิทธิ์................................เพียงน้อยนิด พอยกสู่ อนุสร
อุปสรรค
ปัญหา เป็นอากร..........................................ทำ(ให้)ผิดแผน แร้นรอน
เป้าหมายไกล
๏ การปรับปรุง
ดัดแปลง แสวงหา.................................จุดพอดี ปรีดา ประสิทธิ์ได้
ขยับเขยื้อน
เคลื่อนเก่า เป้าหมายไป.............................บรรลุเป้า หมายใหม่ ประไพมี
๏ สู้ฝ่าฟัน
สรรหา สฤษฏผล.........................................จากดิ้นรน จนชั่ว ชีวิตนี้
เพื่อเป็นคน
ล้นค่า พละพลี..........................................แสนรู้สึก สมศักดิ์ศรี
พิชิตชัย
๏ มองสิ่งสัจ
พลัดพราก ไปจากเนา................................ชีวิตแล้ว ชีวิตเล่า
ชวนเศร้าไฉน
สักวันหนึ่ง
คงถึงคราว เราประไร....................................ต้องพรากพลัด ทุกปัจจัย
ในโลกีย์
๏ จากชาติเก่า ไปเกิดใหม่
ในชาติหน้า............................ไม่รู้ว่า (เมื่อไร)จะสิ้นสุด หยุดวิถี?
หรือเวียนว่าย
ไม่สุดสิ้น ชีวินทรีย์...................................นานเท่านาน
สงสาร(วัฏ)นี้ นิรันดร?
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น