บ้านหลังที่สอง : กลอนคติเตือนใจครู
๏ วิถี ชีวา
สมัยใหม่....................................เติบใหญ่ ไม่ทัน จะขันแข็ง(แข็งขัน=มีกำลังมาก)
เด็กก็
ต้องพราก จากบ้านแปลง...................ไปแสวง วิชา ณ โรงเรียน
๏ ไม่ใช่ แค่เพียง
สถานที่............................ยังมี สังคม ปมแปรเปลี่ยน
(เด็ก)ต้องปรับ
กาย-ใจ ใคร่พากเพียร............เพื่อเธียร ธีระ ก้าวหน้าไกล
๏ โรงเรียน เหมือนบ้าน
หลังที่สอง................(ควร)ประคับ ประคอง เอาใจใส่
ฟูมฟัก รักษา
เยาวชนไทย..........................เติบใหญ่ ได้ดี มีวิชา
๏ ครูต้อง เหมือนญาติ
อัชฌาศัย...................ดูแล เด็กไทย ไปจนกว่า
(จะ)เล่าเรียน
สำเร็จ เวทวิทยา.....................พัฒนา ปัญญา และร่างกาย
๏ โรงเรียน (จึง)ไม่ใช่
ธุรกิจ.........................ที่ผลิต สินค้า มาหลอกขาย
ครู(ไม่)ใช่
ลูกจ้าง หรือเจ้านาย.....................ที่คอย ขวนขวาย ประโยชน์ตน
๏ คุณธรรม์ จรรยา
มโนคติ...........................ต้องมิ อุบาทว์ หรือขัดสน
ครูต้อง
ครอง(ความ)ดี นิรมล.......................สมควร แก่คน ชุลีกร
๏ อย่าสัก ผลักไส
ให้คนไหว้(ตัวเอง).............แต่ใจ ต่ำช้า มารยาย้อน
เอาเปรียบ
ลูกศิษย์ คิดลาญรอน...................บั่นทอน ศรัทธา จรรยาบรรณ
๏ อย่าให้ (เด็ก)ไหว้ครู
แต่รู้สึก.....................ลึกๆ รังเกียจ แสนเดียดฉันท์
อย่าให้
ต้องสร้าง สรรพนามกัน....................ว่า "มัน" หยันเย้ย เลยคุณครูฯ
๗ มีนาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น